Δυο Έλληνες που ζουν σε Λονδίνο και Αλικάντε περιγράφουν στο makthes.gr την ζωή με τον κορονοϊό

Μοιράζονται σκέψεις και συναισθήματα για την πρωτόγνωρη πανδημία

- Newsroom

της Γιώτας Κωνσταντινίδου 

Ο Γιώργος Αχιλλιάς, φυσικός και συγγραφέας από το Λονδίνο και η Δέσποινα Παπαναστάση υπάλληλος σε Ευρωπαϊκό Οργανισμό από την πόλη Αλικάντε της Ισπανίας, μας περιγράφουν εικόνες καραντίνας και τα μοιράζονται σκέψεις και συναισθήματα για την πρωτόγνωρη πανδημία.

Ο Γιώργος Αχιλλιάς φυσικός και συγγραφέας, μας περιγράφει εικόνες καραντίνας από το Λονδίνο. "Μέχρι και τις 20 Μαρτίου τα πράγματα ήταν σχετικά χαλαρά με κάποιες παραινέσεις. Φυσικά, βλέποντας τι συνέβαινε στις άλλες χώρες πολλοί από εμάς είχαμε αρχίσει να μπαίνουμε σε καραντίνα από μόνοι μας.

5.JPG

Ήταν τρομακτικό να μπαίνεις στο μετρό στο Λονδίνο με το γνωστό συνωστισμό, να είσαι πάνω στον άλλο, ενώ την ίδια στιγμή στην Ευρώπη εφαρμόζεται το μέτρο του social distancing. Δεν βοήθησε, βέβαια, και ο καλός καιρός. Όμορφες ζεστές μέρες παρέσερναν τον κόσμο να κατακλύσει τα πάρκα. Ακόμα και όταν ακουγόταν ότι η κυβέρνηση πρέπει να κλείσει τις παμπς και τα εστιατόρια, εδώ το πήραν αψήφιστα. Στο τέλος βέβαια, έκλεισαν τα πάντα. Ήταν και είναι παράξενο να περιμένεις μια ώρα να μπεις στο σουπερ μαρκετ. Στην αρχή τα άδεια ράφια. Τα πολλά ασθενοφόρα, οι άδειοι δρόμοι. Τα λεωφορεία με ελάχιστους επιβάτες. Τα πολύ αραιά δρομολόγια του μετρό. Το πιο εντυπωσιακό δε για μένα, ήταν η αλλαγή στην συχνότητα διέλευσης των αεροσκαφών. Από ένα ανά 45 δευτερα, στο ένα ανά 45 λεπτά. Χαοτική διαφορά.

3.JPG

Στο σήμερα, απλά υπάρχει μια αποστασιοποίηση. Στο πάρκο πάρα πολύς κόσμος εξακολουθεί να κάνει τις βόλτες του αλλά πάντα σε απόσταση ο ένας από τον άλλο. Από την άλλη, κόσμος που ποτέ δεν σηκωνόταν από τον καναπέ, αποφάσισε ότι τώρα είναι η ώρα να κάνει τρέξιμο, στις παραποτάμιες διαδρομές νομίζεις ότι βρίσκεσαι εν μέσω μαραθώνιας διαδρομης, και τα ράφια του σουπερ μαρκετ γέμισαν διατηρώντας μεγάλες πολύωρες ουρές. Πού και πού μπορείς να δεις κόσμο με μάσκες, γάντια ή με τίποτα από αυτά ακόμα και με λάθος φορεμένες μάσκες και αποστάσεις που δεν τηρούνται ευλαβικά. Στη βόλτα οι άνθρωποι γίνονται επιθετικοί αν δεν κρατάς τα 2 μέτρα απαραίτητης απόστασης. Ή απρόσεκτοι αν τα κρατάς εσύ. Ουρές σε καφε πολλά μαζί καφέ να έχουν μετατραπεί σε καταστήματα που πουλάνε τα πάντα. Όλα είναι πρωτόγνωρα".

2.JPG

Η Δέσποινα Παπαναστάση, ζει μόνιμα με τον σύντροφο και τη μικρή της κόρη στην πόλη Αλικάντε, της Ισπανίας. "Κατοικώ σε μια παραλιακή, τουριστική πόλη την Αλικάντε, κατεξοχήν θέρετρο τουριστικών κατοικιών. Τα πρώτα μέτρα της καραντίνας, που αφορούσαν σε κλείσιμο σχολικών δομών μόνο στη Μαδρίτη, είχαν ως αντίκτυπο τη συμφόρηση της κατάστασης εδώ, τα μπαρ και οι παραλίες, οι παιδικές χαρές γέμισαν με κατοίκους της Μαδρίτης. Μέσα σε 1-2 μέρες άρχισαν σταδιακά να κατεβάζουν ρολά μπαρ και εστιατόρια και να βάζουν φρένο στην πρόσβαση στις παραλίες. Αυτή ήταν και η έναρξη της επίσημης καραντίνας. Δεν μας επιτρέπεται η έξοδος χωρίς ουσιαστικό λόγο, ούτε η σωματική άσκηση σε εξωτερικό χώρο και εδώ δεν υπάρχει το σύστημα με τα sms. Οι άνθρωποι με κατοικίδια έχουν τη δυνατότητα να εξέρχονται 50 μέτρα από την οικία τους μια φορά την ημέρα, υπάρχει φυσικά ρύθμιση για είδη πρώτης ανάγκης, παροχή βοήθειας σε ηλικιωμένους και η βεβαίωση για μετακίνηση στον τόπο εργασίας. Τώρα, επετράπη να βγαίνουν τα παιδιά και την επόμενη εβδομάδα θα έχουμε τη δυνατότητα να της εξωτερικής σωματικής άσκησης. Ο κόσμος, όμως, σε γενικές γραμμές δεν ακολούθησε πιστά τα μέτρα αυτά με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλά πρόστιμα".

Για τον κ. Αχιλλιά ο απλός προβληματισμός μετατράπηκε γρήγορα σε φόβο. Γνωστοί του ευρύτερου κύκλου ξαφνικά έμπαιναν στο νοσοκομείο και αυτό έκανε το όλο ζήτημα πολύ επίφοβο και παράξενο. Ξαφνικά, από το είναι μια απλή γρίπη είχαμε περάσει στο «να περάσει το θανατικό». Ιδίως όταν έφτανε σε μας η είδηση ότι ένας νέος άνθρωπος χωρίς κανένα υποκείμενο νόσημα είχε φύγει λόγω του υιού μέσα σε 10 μέρες.

Η εικόνα με τις ατελείωτες ουρές, τα γάντια, τις μάσκες, ήταν σίγουρα πρωτόγνωρη, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Δέσποινα Παπαναστάση. Αυτό που με θλίβει είναι οι πεταμένες μάσκες και τα γάντια σε δρόμους και πεζοδρόμια. Ο κόσμος χωρίς καμία συναίσθηση τα πετάει κάτω αδιαφορώντας για μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Με όλη αυτή την κατάσταση περίμενα καλύτερη αντίδραση από τους συμπολίτες μου.

Η ίδια κατοικεί και εργάζεται μόνιμα στην Ισπανία. Εργάζομαι και ζω μόνιμα εδώ, με το σύντροφό μου, τη μικρή μου κόρη, πρόσφατα έχει έρθει κι η μητέρα μου και προς το παρόν δεν σκέφτομαι να επιστρέψω στην Ελλάδα. Το σημαντικό για μένα είναι οι επαγγελματικές συνθήκες, όπου έχω δουλειά, εκεί ζω.

Το ερώτημα ήταν που θα περάσω την καραντίνα, μας εξομολογείται ο κ. Αχιλλιάς. Ήταν εμφανές ότι δεν θα ήταν οι αρχικές 14 μέρες αλλά τουλάχιστον 2 μήνες. Στην περίπτωσή μου, οι παράμετροι ήταν πάρα πολλές και έτσι αποφάσισα να παραμείνω. Μόνο θαυμασμό για το επίτευγμα της Ελλάδος σε αυτή την κρίση, μπορώ να εκφράσω.

Μια πρώτη χαλάρωση των μέτρων υφίσταται ήδη στην Ισπανία και είναι κάτι που δεν ευχαριστεί την κ. Παπαναστάση, κρίνοντας από την αντίληψη και τη συμπεριφορά του κόσμου. Βασιζόμενη στο παράδειγμα της Νέας Ζηλανδίας με τα αυστηρά μέτρα, θεωρώ ότι είναι ακόμα νωρίς. Συνειδητοποιώ το κοινωνικοοικονομικό κόστος σε χώρες, όπως η Ισπανία και η Ελλάδα, γι’ αυτό πιστεύω ότι τώρα περισσότερο από ποτέ πρέπει να συνδράμει η Ευρώπη. Ανησυχούσα πολύ για την Ελλάδα, συνεχίζει, διότι το σύστημα υγείας λόγω της παρατεταμένης κρίσης ήταν καταπονημένο. Χάρηκα, όμως, πολύ όταν διάβασα στον ξένο τύπο επαινετικά άρθρα για την χώρα και τους συμπατριώτες μου.

Για τον κ. Αχιλλιά, τα πάντα ήταν θέμα πειθαρχίας και επιλογής ενός σημαντικού προσώπου, όπως αυτό του καθηγητή Λοιμωξιολογίας κ. Τσιόδρα. "Νομίζω, ότι παρατηρήσαμε μια αύξηση του ανθρώπινου κεφαλαίου σαν κοινωνία αυτές τις μέρες. Το μεγάλο στοίχημα είναι, όμως, το μετά, και πώς αυτό θα μπορεί να γίνει ευκαιρία για την Ελλάδα να εστιάσει και σε άλλες μορφές παραγωγής πλούτου και όχι μονοδιάστατα στον τομέα του τουρισμού".

Στην υιοθέτηση σταδιακών μέτρων απαγόρευσης από διάφορες χώρες της Ευρώπης δεν τίθεται θέμα επιστροφής στην κανονικότητα, σύμφωνα με τον κ. Αχιλλιά. "Πρόκειται για προσγείωση σε μια πραγματικότητα που κανείς δεν ξέρει, δεν μπορεί να περιγράψει, δεν μπορεί να αντιληφθεί. Δεν με φοβίζει, απλά με προβληματίζει. Καμιά δουλειά δεν θα είναι ίδια, η μετακίνηση από και προς την εργασία θα είναι πλέον πολύ διαφορετική, το να βγεις απλά έξω, δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα είναι. Ακόμα και τα πιο βασικά, όπως το να ψωνίσεις τρόφιμα ή ρούχα ή να πάρεις το αεροπλάνο για κάπου, πρέπει να το μάθουμε εκ νέου, σαν διαδικασία, σαν εμπειρία αλλά και ρίσκο. Νομίζω, η μετα υιού εποχή, είναι απλά συναρπαστική. Θα βρεθούμε σε ένα πλανήτη και σε μια κοινωνία που θα ξανασυστηθούμε. Χωρίς χειραψίες, θα πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους εκδηλώσεις εγγύτητας. Χωρίς συναθροίσεις αλλά με τεράστια ανάγκη για το μαζί. Φανταστείτε ότι τα μικρά παιδιά μπορεί και να «ξεχάσουν» τι σημαίνει επαφή. Καλό θα ήταν να ανακαλύψουμε άλλους κόσμους".

Η επιστροφή στη φυσιολογική ζωή, φαντάζει ένα μακρινό όνειρο για τη Δέσποινα Παπαναστάση. "Ονειρεύομαι ότι θα επανέλθουμε στη φυσιολογική μας ζωή αλλά όλοι κάνουν λόγο για τη “νέα κανονικότητα” , “la nueva normalidad”, όπως χαρακτηριστικά λέμε εδώ. Δεν πιστεύω ότι θα επανέλθουμε στη ζωή που ξέραμε αλλά θα προσαρμοστούμε γύρω από αυτό το φόβο. Για να είμαι ειλικρινής, εγώ δεν είμαι έτοιμη να επιστρέψω στη ζωή μου όπως ήταν πριν. Θα δούμε".

1.JPG



Loader