Φον ντερ Λάιεν σε Τραμπ για την επιβολή δασμών 30% από 1/8: Η ΕΕ θα υιοθετήσει αναλογικά αντίμετρα εάν χρειαστεί
"Είναι μία τακτική διαπραγματεύσεων", δήλωσαν τρεις Ευρωπαίοι αξιωματούχοι
- Newsroom
«Το ότι απέρριψα το βραβείο ήταν για μένα μια πράξη ζωής. Όσοι με ξέρουν θα καταλάβουν γιατί δεν δέχτηκα το βραβείο. Τα παιδιά της επιτροπής έκαναν καλά που με βράβευσαν, αλλά δεν σκέφτηκαν να με ρωτήσουν αν το δέχομαι. Δεν ξέρουν ότι είμαι ένας στριμμένος άνθρωπος;».
Με αυτές τις λίγες προτάσεις ο Ντίνος Χριστιανόπουλος δικαιολόγησε την άρνησή του να δεχθεί το Κρατικό Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του. Άρνηση που σχολιάστηκε παντοιοτρόπως και έφερε τον ποιητή στο επίκεντρο της δημοσιότητας.
Αλλά πέρα από την πρόκληση της άρνησης, υπάρχει και το έργο του. Έστω κι αν είναι πολλοί όσοι διαβάζουν την ποίησή του, έστω κι αν αυξήθηκαν με αφορμή όσα συνέβησαν το προηγούμενο διάστημα, είναι λίγοι όσοι έχουν αντιληφθεί πόσα έχει προσφέρει στον τόπο μας - και είναι πολλά.
Ιδιαίτερα ευπρόσδεκτο είναι λοιπόν το τελευταίο -χορταστικό- τεύχος του «Εντευκτηρίου», το οποίο ο Γιώργος Κορδομενίδης αφιέρωσε στον Ντίνο Χριστιανόπουλο.
Στις 175 σελίδες του αφιερώματος, από τις περίπου 240 του τεύχους Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου, όποιος ενδιαφέρεται θα γνωρίσει ουσιαστικά το έργο του ποιητή -αλλά και εκδότη, κριτικού, φιλόλογου και τόσα άλλα- Χριστιανόπουλου.
Το κείμενό του με τίτλο «Λεβεντόγερος» και το σκίτσο του ποιητή σε νεαρή ηλικία αποτελούν έμμεσα σχόλια και την καλύτερη εισαγωγή για όσα έπονται. Ένα πληρέστατο χρονολόγιο δίνει τους πιο σημαντικούς σταθμούς της πορείας που ακολούθησε το «χαριτωμένο, ξανθό παιδάκι», έως ότου ως Ντίνος Χριστιανόπουλος βρίσκει την προσωπική του φωνή και τον δρόμο που επιθυμεί να ακολουθήσει στη ζωή και τα γράμματα.
Θα ρουφήξει τη ζωή και θα την εκφράσει μέσα από τα γραπτά του «με τις ρίζες του στη λόγια και λαϊκή ελληνική παράδοση αλλά και στον ευρωπαϊκό μοντερνισμό», όπως ανέφερε η Μαρία Ιατρού στην ομιλία της όταν ο ποιητής αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του τμήματος Φιλολογίας του ΑΠΘ. Στο «Εντευκτήριο» δημοσιεύονται κείμενα παλαιότερων και νεότερων φίλων και συνεργατών του Χριστιανόπουλου, που εξετάζουν από τη δική τους πλευρά το έργο του. Ως ποιητή τον σκιαγραφεί ο Χρήστος Καββαδάς, πηγές της έμπνευσής του ανιχνεύει ο Γιώργος Θεοχάρης, τη θέση του στα ελληνικά και ευρωπαϊκά γράμματα εντοπίζουν οι μεταφραστές του Ρομπέρτο Μπαντίνο και Κρεσέντζιο Σαντζίλιο. Στα ερωτήματα εάν είναι «πολιτικός» ή «ερωτικός» ποιητής δίνουν τις δικές τους απαντήσεις οι Δημήτρης Κόκορης, Νίκος Δαββέτας και Περικλής Σφυρίδης. Κείμενα έχουν δώσει και οι Τάσος Καλούτσας, Θανάσης Μαρκόπουλος, Κώστας Πλαστήρας και άλλοι πολλοί, ενώ το αφιέρωμα κλείνει με τις «επιλογές επιστολογραφίας», που «όχι με ιδιαίτερη προθυμία» -όπως γράφει ο επιμελητής του αφιερώματος- εμπιστεύτηκε ο Χριστιανόπουλος στο «Εντευκτήριο».
Στις άλλες σελίδες του περιοδικού ο Σταύρος Ζαφειρίου αποχαιρετά τον Αργύρη Χιόνη, ενώ όπως πάντα θα βρει κανείς βιβλιοκρισίες και παρουσιάσεις, κριτικές θεάτρου και βεβαίως το φωτογραφικό ένθετο, με παρουσίαση μιας ενότητας έργων του Αβραάμ Παυλίδη.
Αλλά πέρα από την πρόκληση της άρνησης, υπάρχει και το έργο του. Έστω κι αν είναι πολλοί όσοι διαβάζουν την ποίησή του, έστω κι αν αυξήθηκαν με αφορμή όσα συνέβησαν το προηγούμενο διάστημα, είναι λίγοι όσοι έχουν αντιληφθεί πόσα έχει προσφέρει στον τόπο μας - και είναι πολλά.
Ιδιαίτερα ευπρόσδεκτο είναι λοιπόν το τελευταίο -χορταστικό- τεύχος του «Εντευκτηρίου», το οποίο ο Γιώργος Κορδομενίδης αφιέρωσε στον Ντίνο Χριστιανόπουλο.
Στις 175 σελίδες του αφιερώματος, από τις περίπου 240 του τεύχους Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου, όποιος ενδιαφέρεται θα γνωρίσει ουσιαστικά το έργο του ποιητή -αλλά και εκδότη, κριτικού, φιλόλογου και τόσα άλλα- Χριστιανόπουλου.
Το κείμενό του με τίτλο «Λεβεντόγερος» και το σκίτσο του ποιητή σε νεαρή ηλικία αποτελούν έμμεσα σχόλια και την καλύτερη εισαγωγή για όσα έπονται. Ένα πληρέστατο χρονολόγιο δίνει τους πιο σημαντικούς σταθμούς της πορείας που ακολούθησε το «χαριτωμένο, ξανθό παιδάκι», έως ότου ως Ντίνος Χριστιανόπουλος βρίσκει την προσωπική του φωνή και τον δρόμο που επιθυμεί να ακολουθήσει στη ζωή και τα γράμματα.
Θα ρουφήξει τη ζωή και θα την εκφράσει μέσα από τα γραπτά του «με τις ρίζες του στη λόγια και λαϊκή ελληνική παράδοση αλλά και στον ευρωπαϊκό μοντερνισμό», όπως ανέφερε η Μαρία Ιατρού στην ομιλία της όταν ο ποιητής αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του τμήματος Φιλολογίας του ΑΠΘ. Στο «Εντευκτήριο» δημοσιεύονται κείμενα παλαιότερων και νεότερων φίλων και συνεργατών του Χριστιανόπουλου, που εξετάζουν από τη δική τους πλευρά το έργο του. Ως ποιητή τον σκιαγραφεί ο Χρήστος Καββαδάς, πηγές της έμπνευσής του ανιχνεύει ο Γιώργος Θεοχάρης, τη θέση του στα ελληνικά και ευρωπαϊκά γράμματα εντοπίζουν οι μεταφραστές του Ρομπέρτο Μπαντίνο και Κρεσέντζιο Σαντζίλιο. Στα ερωτήματα εάν είναι «πολιτικός» ή «ερωτικός» ποιητής δίνουν τις δικές τους απαντήσεις οι Δημήτρης Κόκορης, Νίκος Δαββέτας και Περικλής Σφυρίδης. Κείμενα έχουν δώσει και οι Τάσος Καλούτσας, Θανάσης Μαρκόπουλος, Κώστας Πλαστήρας και άλλοι πολλοί, ενώ το αφιέρωμα κλείνει με τις «επιλογές επιστολογραφίας», που «όχι με ιδιαίτερη προθυμία» -όπως γράφει ο επιμελητής του αφιερώματος- εμπιστεύτηκε ο Χριστιανόπουλος στο «Εντευκτήριο».
Στις άλλες σελίδες του περιοδικού ο Σταύρος Ζαφειρίου αποχαιρετά τον Αργύρη Χιόνη, ενώ όπως πάντα θα βρει κανείς βιβλιοκρισίες και παρουσιάσεις, κριτικές θεάτρου και βεβαίως το φωτογραφικό ένθετο, με παρουσίαση μιας ενότητας έργων του Αβραάμ Παυλίδη.
