ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΗΜΑΣ Βαρύ βιογραφικό, συναινετικό προφίλ

- Newsroom

Το βαρύ βιογραφικό και το μετριοπαθές-συναινετικό προφίλ είναι τα δύο σημαντικότερα χαρακτηριστικά του Σταύρου Δήμα (φωτ.), τα οποία αναγνωρίζουν ακόμη και οι πολιτικοί αντίπαλοί του.
 

Του Βαγγέλη Πλάκα
plakasv@gmail.com

Η επιλογή του από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ως υποψηφίου για τη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας μπορεί να μη συγκίνησε πολλούς βουλευτές, είτε κυβερνητικούς είτε της αντιπολίτευσης, ωστόσο αποτυπώθηκε με ξεκάθαρο τρόπο πως ο 73χρονος κορίνθιος πολιτικός χαίρει εκτίμησης και αναγνώρισης και μπορεί να σηκώσει το βάρος του θεσμού. Η πλέον χαρακτηριστική δήλωση άλλωστε μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του για την προεδρία της Δημοκρατίας δεν είναι η δήλωση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, που είπε πως ο κ. Δήμας εμπνέει και ενώνει, αλλά αυτή του διευθυντή του πολιτικού γραφείου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Παππά: «Τον εκτιμώ και εγώ. Όπως έχουμε πει όμως, δεν είναι θέμα προσώπου. Δεν υπάρχει περίπτωση να ψηφίσουμε εμείς. Ο κ. Δήμας είχε και τις πόρτες του ανοιχτές, όταν ήταν υπουργός, σε αντίθεση με την πρακτική άλλων. Νομίζω σε κάθε περίπτωση ας πούμε μία καλή κουβέντα, αλλά τα διλήμματα είναι ιστορικών διαστάσεων».
Ο ίδιος ο κ. Δήμας στις πρώτες δηλώσεις του αναφέρθηκε στην ανάγκη ενότητας, ενώ σε ομιλία του στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του Νίκου Γερακάρη προσδιόρισε ως «κεντρώο» το πολιτικό προφίλ του. «Ήμασταν συμφοιτητές με τον Νίκο Γερακάρη, αλλά δεν αληθεύει ότι είμαστε της ίδιας ηλικίας. Χαίρομαι που βλέπω πάρα πολλούς παλιούς συμφοιτητές, συνδικαλιζόμαστε από τότε. Ο Γιάννης Τζανετάκος ήταν σε αυτό που λέγαμε τότε Ένωση Κέντρου, ο Παπαγιαννάκης στην ΕΔΑ, με τον οποίο είχαμε κάνει απεργία πείνας και με τον οποίο συμπλεύσαμε μετά στα θέματα Περιβάλλοντος. Εγώ ήμουν σε ένα ανεξάρτητο στο χώρο του κέντρου για όσους δεν γνωρίζουν», είπε.

ΣΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΕΞΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ
Ο Σταύρος Δήμας εκλέχθηκε βουλευτής για πρώτη φορά το 1977 ως υποψήφιος στο Επικρατείας με τη Νέα Δημοκρατία, με την οποία εκλεγόταν ώς το 2004. Αμέσως μετά την πρώτη εκλογή του, σε ηλικία μόλις 36 ετών, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής τον όρισε υφυπουργό Συντονισμού. Διετέλεσε υπουργός σε πολλές κυβερνήσεις υπό έξι πρωθυπουργούς: επί Γεωργίου Ράλλη (Εμπορίου και Άνευ Χαρτοφυλακίου), Τζανή Τζανετάκη (Γεωργίας), Ξενοφώντα Ζολώτα (Γεωργίας), Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (Βιομηχανίας) και Λουκά Παπαδήμου (Εξωτερικών). Μάλιστα πριν από την επιλογή του κ. Παπαδήμου ως πρωθυπουργού το Νοέμβριο του 2011 στην κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ είχε ακουστεί και το δικό του όνομα. Σίγουρα πάντως δεν είναι τυχαίο πως σε όλες τις κυβερνήσεις συνεργασίας που συγκροτήθηκαν ήταν μέλος τους ως πρόταση της ΝΔ.
Σε ό,τι αφορά τα κομματικά αξιώματα, διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής. Τον Ιούλιο του 2010 ο Αντώνης Σαμαράς τού ανέθεσε καθήκοντα αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας, θεσπίζοντας δύο θέσεις, τη δεύτερη από τις οποίες είχε καταλάβει ο σημερινός επίτροπος στην Ε.Ε. Δημήτρης Αβραμόπουλος.

ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ
Μετά την εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας το 2004 ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής τον όρισε επίτροπο της Ελλάδας στην Ε.Ε. στη θέση της Άννας Διαμαντοπούλου, η οποία παραιτήθηκε, και ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο της Απασχόλησης και των Κοινωνικών Υποθέσεων. Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς στη νέα Koμισιόν υπό τον Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόσο ανέλαβε καθήκοντα Περιβάλλοντος. Κατά την παρουσία του στις Βρυξέλλες απέκτησε διεθνείς επαφές και το σεβασμό των εταίρων, ενώ η θητεία του κρίθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη και το 2008 βραβεύτηκε ως επίτροπος της χρονιάς.
Το βράδυ της Δευτέρας 29 Δεκεμβρίου, μετά την τρίτη ψηφοφορία στη Βουλή, θα γίνει γνωστό αν θα είναι ο έβδομος πρόεδρος της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας.

ΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΙΚΑ
Η πολιτική παρουσία του Στ. Δήμα ήταν πάντα διακριτική, ωστόσο ένα επεισόδιο τη χαρακτηρίζει και πολλοί το θυμούνται μέχρι σήμερα. Τον Ιούλιο του 1991 ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, επικεφαλής αποστολής επιχειρηματιών και υπουργών, επισκέφθηκε τη Σοβιετική Ένωση. Στο περιθώριο των συναντήσεων η Μαρίκα Μητσοτάκη, σύζυγος του πρωθυπουργού, επέπληξε με έντονο τρόπο (κάποιοι τότε είχαν μιλήσει και για χαστούκι) τον υπουργό Βιομηχανίας Σταύρο Δήμα, μεταφέροντάς του παράπονα των επιχειρηματιών για την οργάνωση της αποστολής. Το επεισόδιο έγινε γνωστό προκαλώντας σημαντικό πολιτικό θέμα. Με την επιστροφή στην Ελλάδα ο κ. Δήμας υπέβαλε την παραίτησή του, την οποία ο κ. Μητσοτάκης έκανε δεκτή αφήνοντάς τον ακάλυπτο: «Επληροφορήθην όλα τα σχετικά από τον σημερινό αθηναϊκό Τύπο. Δεν νομίζω ότι υπήρξε κανένα ουσιαστικό θέμα. Εφόσον όμως ο κ. Δήμας εξέφρασε την επιθυμία του να παραιτηθεί, δυστυχώς είμαι υποχρεωμένος να αποδεχθώ την παραίτησή του».

ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ
Γεννήθηκε στις 30 Απριλίου 1941 στην Κλένια του νομού Κορινθίας. Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Εργάστηκε στη Wall Street, στη Διεθνή Τράπεζα του ΟΗΕ, διετέλεσε υποδιοικητής της ΕΤΒΑ και μέλος της επιτροπής που έκανε τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Είναι παντρεμένος με την Άλκηστη Κοντού και έχουν δύο γιους και μία κόρη.

---

ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ Από το ναύαρχο Π. Κουντουριώτη στον… άγνωστο Χ

Τον ένατο πρόεδρο της Δημοκρατίας, έβδομο κατά τη δεύτερη περίοδο της προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, καλείται να αναδείξει εντός του Δεκεμβρίου -ή ενδεχομένως στις αρχές του 2015- η παρούσα ή η επόμενη Βουλή.
Πρώτος πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας εξελέγη στις 24 Μαρτίου του 1924, σε ηλικία 69 ετών, ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, έως τότε αντιβασιλέας. Παρέμεινε στον προεδρικό θώκο ώς το Μάρτιο του 1926, οπότε μετά την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας από τον Θεόδωρο Πάγκαλο παραιτήθηκε από το αξίωμα, το οποίο ανέλαβε ο ίδιος ο Πάγκαλος έπειτα από μία εκλογική διαδικασία-παρωδία. Ωστόσο λίγους μήνες μετά, τον Αύγουστο, ο Πάγκαλος ανετράπη και ο Π. Κουντουριώτης επανήλθε στον προεδρικό θώκο. Επανεξελέγη το 1929, αλλά στις 10 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους παραιτήθηκε σε ηλικία 74 ετών για λόγους υγείας. Τον διαδέχθηκε αρχικά ως προσωρινός ΠτΔ ο 74χρονος Αλέξανδρος Ζαΐμης, ο οποίος στη συνέχεια εξελέγη από τη Γερουσία και τη Βουλή και επανεξελέγη το 1934 παραμένοντας στο αξίωμα ώς το 1935, οπότε λόγω της πολιτειακής μεταβολής καταργήθηκε ο θεσμός του ΠτΔ.

ΣΤΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ
Ως θεσμός επανήλθε επί δικτατορίας με το «σύνταγμα» του 1973, το οποίο έδινε υπερεξουσίες στον ΠτΔ, ενώ όριζε και θέση αντιπροέδρου. Στις 29 Ιουλίου 1973 αυτοαναγορεύτηκε ΠτΔ ο δικτάτορας Γιώργος Παπαδόπουλος ως το κίνημα Ιωαννίδη, το οποίο ανακήρυξε ΠτΔ τον Φαίδωνα Γκιζίκη, ο οποίος παρέμεινε σε αυτή τη θέση μέχρι το Δεκέμβριο του 1974, οπότε διενεργήθηκε το δημοψήφισμα για το πολιτειακό.
Μετά το δημοψήφισμα του 1974 και την εγκαθίδρυση της αβασίλευτης δημοκρατίας ΠτΔ αναδείχθηκε προσωρινά ο Μιχαήλ Στασινόπουλος, ο οποίος έλαβε 206 ψήφους, 74 «όχι», έντεκα άκυρα-λευκά, ενώ εννέα ήταν απόντες.
Μόλις ετέθη σε ισχύ το νέο σύνταγμα του 1975, η Βουλή εξέλεξε νέο ΠτΔ τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, ο οποίος υποστηριζόμενος από τη Νέα Δημοκρατίας έλαβε 210 ψήφους (η ΝΔ είχε 215 έδρες). Η Ένωση Κέντρου πρότεινε τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, ο οποίος έλαβε 65 ψήφους, ενώ ΠΑΣΟΚ και Ενωμένη Αριστερά ψήφισαν λευκό (υπήρξαν 20 λευκά και πέντε απουσίες).
Τον Κωνσταντίνο Τσάτσο διαδέχτηκε το 1980 σε ηλικία 73 ετών ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος παραιτήθηκε προηγουμένως από την πρωθυπουργία. Για την εκλογή του απαιτήθηκαν τρεις ψηφοφορίες. Στην πρώτη συγκέντρωσε 179 ψήφους (171 έδρες είχε η Νέα Δημοκρατία), στη δεύτερη 181 και στην τρίτη 183. Υπέρ του Κων. Καραμανλή ψήφισαν εκτός από τους 171 της ΝΔ πέντε της Εθνικής Παράταξης, δύο του Κόμματος Νεοφιλελευθέρων (με πρόεδρο τον Κ. Μητσοτάκη), καθώς και πέντε από τους δεκαέξι που διέθετε η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου υπό τον Γ. Μαύρο. Το ΠΑΣΟΚ απείχε και από τις τρεις ψηφοφορίες, ενώ το ΚΚΕ ψήφισε λευκό. Σε εκείνες τις τρεις αλλεπάλληλες εκλογές έθεσαν υποψηφιότητα συνολικά επτά υποψήφιοι!

ΤΑ ΕΓΧΡΩΜΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ
Ο Κων. Καραμανλής παραιτήθηκε από τον προεδρικό θώκο στις 10 Μαρτίου 1985. Την προηγούμενη ημέρα το τότε κυβερνών κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, είχε επιλέξει ως υποψήφιο ΠτΔ τον αρεοπαγίτη Χρήστο Σαρτζετάκη. Ένα πρόσωπο το οποίο είχε συνδέσει το όνομά του με την εξιχνίαση της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη, που αποτελούσε μία από τις πλέον μελανές σελίδες της πολιτικής σταδιοδρομίας του Κων. Καραμανλή. Ο κύριος λόγος που οδήγησε τον Κων. Καραμανλή σε παραίτηση ήταν πως όλο το προηγούμενο διάστημα ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δήλωνε πως θα τον προτείνει εκ νέου για ΠτΔ. Επιπλέον με την αναθεώρηση του συντάγματος περιορίστηκαν σημαντικά οι αρμοδιότητες του ΠτΔ.
Η εκλογή του Χρ. Σαρτζετάκη ήταν η πλέον επεισοδιακή στην ιστορία του θεσμού, καθώς εκλέχθηκε στην τρίτη ψηφοφορία και με την οριακή πλειοψηφία των 180 ψήφων.
Στην πρώτη ψηφοφορία ο Χρ. Σαρτζετάκης, τον οποίο στήριζαν ΠΑΣΟΚ (161 έδρες) και ΚΚΕ (12 έδρες), συγκέντρωσε 178 ψήφους, ενώ βρέθηκαν και τρία λευκά, πιθανότατα από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Η ψηφοφορία ήταν ακόμη τότε μυστική και ο κάθε βουλευτής έβαζε μέσα σε φάκελο το ψηφοδέλτιο της αρεσκείας του, με τη θετική ή αρνητική ψήφο. Ο Α. Παπανδρέου, στην προσπάθειά του να αποτρέψει ενδεχόμενες νέες διαρροές, καθιέρωσε τα περίφημα μπλε και πράσινα ψηφοδέλτια, ώστε μέσω του χρώματος του ψηφοδελτίου να κατορθώσει να ελέγξει τις ψήφους των βουλευτών του.
Στη δεύτερη ψηφοφορία, η οποία έγινε με τα έγχρωμα ψηφοδέλτια, ο Χρ. Σαρτζετάκης πήρε 181 ψήφους. Ωστόσο κατά τη διαδικασία ο βουλευτής Ιωαννίνων της ΝΔ Λευτέρης Καλογιάννης άρπαξε την κάλπη από την αίθουσα της ολομέλειας και τη μετέφερε στην αίθουσα των γραφείων της ΝΔ. Ο Χρ. Σαρτζετάκης εξελέγη τελικώς στην τρίτη ψηφοφορία με το οριακό αποτέλεσμα των 180 ψήφων. Ωστόσο η ΝΔ αμφισβήτησε το αποτέλεσμα, με το επιχείρημα ότι υπέρ του Χρ. Σαρτζετάκη είχε ψηφίσει και ο Γιάννης Αλευράς, ο οποίος στο μεταξύ ασκούσε καθήκοντα ΠτΔ αναπληρώνοντας τον παραιτηθέντα Κων. Καραμανλή. Με τη θέση της ΝΔ ότι ο Γ. Αλευράς δεν είχε δικαίωμα ψήφου είχαν ταχθεί γνωστοί συνταγματολόγοι, όπως ο Αριστόβουλος Μάνεσης. Αντίθετη γνώμη εξέφρασαν άλλοι συνάδελφοί τους, μεταξύ των οποίων και ο νεαρός τότε Ευάγγελος Βενιζέλος. Μετά την επεισοδιακή εκλογή του Χρ. Σαρτζετάκη κατά την αναθεώρηση του συντάγματος το 1986 η μυστική ψηφοφορία αντικαταστάθηκε από φανερή ονομαστική.

Η ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Το 1990 επανήλθε στο προεδρικό αξίωμα για δεύτερη φορά ο Κων. Καραμανλής, ο οποίος κατάφερε να εκλεγεί στην πέμπτη ψηφοφορία με 153 ψήφους, αφού ήδη είχε διαλυθεί η Βουλή λόγω της αδυναμίας να εκλέξει ΠτΔ σε τρεις ψηφοφορίες. Στις πρώτες τρεις άγονες ψηφοφορίες η ΝΔ δεν πρότεινε κανέναν υποψήφιο. Το ΠΑΣΟΚ πρότεινε στην πρώτη (μαζί με τον ενιαίο Συνασπισμό) τον Χρ. Σαρτζετάκη, τον οποίο στις άλλες δύο υποστήριξε μόνον ο ΣΥΝ, ενώ το ΠΑΣΟΚ πρότεινε τον Γ. Αλευρά. Στις δύο ψηφοφορίες που έγιναν μετά τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ επέμεινε στον Γ. Αλευρά, ο ΣΥΝ υποστήριξε τον Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο και η ΝΔ τον Κων. Καραμανλή, ο οποίος στην πρώτη ψηφοφορία έλαβε 149 ψήφους αλλά στη δεύτερη 153 (150 της ΝΔ και από μία από τους Θ. Κατσίκη της ΔΗΑΝΑ, Α. Σαδίκ και Φ. Φαΐκογλου).
Ο Κων. Καραμανλής παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας του έφερε εις πέρας τη δεύτερη πενταετή θητεία του, η οποία ολοκληρώθηκε στις 10 Μαρτίου 1995, δύο μήνες πριν από την κανονική διάρκειά της, καθώς είχε επιτευχθεί η απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την εκλογή του διαδόχου του.
Επόμενος ΠτΔ εξελέγη έπειτα από τρεις ψηφοφορίες, στις οποίες έλαβε 181 ψήφους, ο Κωστής Στεφανόπουλος, υποστηριζόμενος από το ΠΑΣΟΚ και την Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά. Η ΝΔ είχε υποστηρίξει τον Αθανάσιο Τσαλδάρη, ενώ το ΚΚΕ ψήφισε «παρών».

ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΠΑΣΟΚ - ΝΔ
Πέντε χρόνια αργότερα, το Φεβρουάριο του 2000, ο Κ. Στεφανόπουλος επανεξελέγη με 269 ψήφους, καθώς ήταν η πρώτη φορά που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συνέπρατταν στην ανάδειξη ΠτΔ. Υποψήφιος εκ μέρους του ΣΥΝ ήταν ο Λεωνίδας Κύρκος, ο οποίος έλαβε δέκα ψήφους, ενώ υπήρξαν και 19 «παρών» και δύο απόντες.
Τα δύο τότε μεγάλα κόμματα συνεργάστηκαν και το 2005 στην εκλογή του Κάρολου Παπούλια. Τη σχετική πρόταση είχε κάνει ο ολίγων μηνών πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και την αποδέχθηκε το ΠΑΣΟΚ. Έτσι στις 8 Φεβρουαρίου 2005 ο Κ. Παπούλιας αναδείχθηκε ΠτΔ με την επίδοση-ρεκόρ των 279 ψήφων, δεκαεπτά βουλευτές ψήφισαν «παρών», ενώ τέσσερις απουσίαζαν.
Ο Κ. Παπούλιας επανεξελέγη στις 3 Φεβρουαρίου 2010, αυτή τη φορά με την υποστήριξη και του ΛΑΟΣ, λαμβάνοντας 266 ψήφους, 32 βουλευτές δήλωσαν «παρών» και δύο απουσίαζαν.

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ Τα ρεκόρ των Προέδρων
• Ο Κ. Παπούλιας σημείωσε την υψηλότερη επίδοση, όταν στις 8 Φεβρουαρίου 2005 εξελέγη ΠτΔ με 279 ψήφους, υποστηριζόμενος από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
• Στις εκλογές ΠτΔ το 1985, όταν εξελέγη ο Χρ. Σαρτζετάκης, και σε αυτές του 2005 και 2010, όταν εξελέγη ο Κ. Παπούλιας, δεν υπήρχε δεύτερος υποψήφιος. Το ίδιο συνέβη και με τον Μ. Στασινόπουλο το Δεκέμβριο του 1974, όμως η εκλογή του ήταν προσωρινή.
• Ρεκόρ υποψηφιοτήτων σημειώθηκε το Μάιο του 1980, όταν εκτός του Κων. Καραμανλή, που εξελέγη με την υποστήριξη της ΝΔ, κατά τη διάρκεια των τριών ψηφοφοριών είχαν θέσει υποψηφιότητα οι: Γ. Μυλωνάς (ΚΟΔΗΣΟ), Λ. Κύρκος (ΚΚΕ Εσωτερικού), Φ. Βεγλερής (ΕΔΑ), Ν. Βενιζέλος (ΕΔΗΚ), Η. Ηλιού (ΕΔΑ), Στ. Παπαθεμελής (ανεξάρτητος) και Γ. Ζίγδης (ΕΔΗΚ).
• Ρεκόρ ψηφοφοριών, συνολικά πέντε, για την εκλογή ΠτΔ σημειώθηκε κατά την επανεκλογή στο αξίωμα του Κων. Καραμανλή το 1990. Οι τρεις έγιναν πριν από τη διάλυση της Βουλής και οι δύο μετά τις εκλογές. Κάτι τέτοιο δεν αποκλείεται να επαναληφθεί και τώρα.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ Το μέγιστο έξι ψηφοφορίες
Την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου αρχίζει στην ολομέλεια της Βουλής η διαδικασία για την εκλογή νέου προέδρου της Δημοκρατίας. Κατά την πρώτη ονομαστική ψηφοφορία ο υποψήφιος ΠτΔ πρέπει να ψηφιστεί από τουλάχιστον 200 βουλευτές. Το ίδιο ισχύει και για την ψηφοφορία της 23ης Δεκεμβρίου. Στην τρίτη και τελευταία ψηφοφορία της 29ης Δεκεμβρίου απαιτούνται τουλάχιστον 180 ψήφοι. Εάν και οι τρεις ψηφοφορίες αποβούν άκαρπες, τότε εντός δέκα ημερών το αργότερο πρέπει να παραιτηθεί το υπουργικό συμβούλιο και να θυροκολληθεί το προεδρικό διάταγμα διάλυσης της Βουλής και προκήρυξης εκλογών.
Η δεύτερη φάση της διαδικασίας διεξάγεται από τη νέα Βουλή αμέσως μετά τη συγκρότησή της σε σώμα και περιλαμβάνει άλλες τρεις διαδοχικές ψηφοφορίες.
Κατά την πρώτη απαιτείται πλειοψηφία τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών, δηλαδή 180 ψήφοι. Εάν δεν επιτευχθεί η πλειοψηφία αυτή, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μέσα σε πέντε ημέρες και απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, δηλαδή 151.
Εάν δεν επιτευχθεί ούτε και αυτή η πλειοψηφία, τότε έπειτα από πέντε ημέρες διεξάγεται η τρίτη και τελευταία ψηφοφορία μεταξύ των δύο προσώπων που πλειοψήφησαν, κατά την οποία εκλέγεται ΠτΔ εκείνος που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους.

ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟ Οι δέκα κρίσιμοι σταθμοί
20 Δεκεμβρίου 1821 Πραγματοποιείται η Α’ Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο και την Πρωτοχρονιά του 1822 διατυπώνεται η πανηγυρική διακήρυξη της εθνικής ανεξαρτησίας. Λίγες ημέρες αργότερα εκπονείται το πρώτο σύνταγμα της Επιδαύρου υπό τον τίτλο προσωρινόν πολίτευμα της Ελλάδας. Κυρίαρχη μορφή ο Αλ. Μαυροκορδάτος, ο οποίος ορίζεται πρόεδρος του εκτελεστικού σώματος.
29 Μαρτίου 1822 Πραγματοποιείται στο Άστρος η Β’ Εθνοσυνέλευση, η οποία επιβεβαιώνει όλες τις θεμελιώδεις αρχές της Επιδαύρου επιφέροντας ορισμένες αλλαγές επί το δημοκρατικότερον.
1 Μαΐου 1827 Ψηφίζεται στην Τροιζήνα από τη Γ’ Εθνοσυνέλευση ουσιαστικά το πρώτο σύνταγμα της χώρας, το οποίο έχει πλέον οριστικό και όχι προσωρινό χαρακτήρα και θεωρούταν από τα πλέον προωθημένα εκείνης της εποχής. Χαρακτηριστικό είναι ότι ως κορυφαία πολιτειακή αρχή θεσπίζεται ο κυβερνήτης και όχι ο βασιλιάς. Πρώτος έλληνας κυβερνήτης εκλέγεται ο Ι. Καποδίστριας.
7 Μαΐου 1832 Ο πρίγκιπας Όθωνας της Βαυαρίας ανακηρύσσεται βασιλεύς της Ελλάδας. Είχαν μεσολαβήσει η εμφύτευση του πρίγκιπα Λεοπόλδου του Σαξ ως κυρίαρχου ηγεμόνα της Ελλάδας και η δολοφονία του Καποδίστρια στις 27 Σεπτεμβρίου 1831.
3 Σεπτεμβρίου 1843 Το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου επιβάλλει στον Όθωνα τη σύγκληση Εθνοσυνέλευσης και τη θέσπιση συντάγματος.
4 Μαρτίου 1844 Ψηφίζεται το α’ σύνταγμα από ιδρύσεως ελληνικού κράτους. Ως πολίτευμα θεσπίζεται η συνταγματική μοναρχία. Η βασιλεία του Όθωνα καταλύεται στις 11 Οκτωβρίου 1862.
17 Οκτωβρίου 1864 Ψηφίζεται νέο σύνταγμα και το πολίτευμα γίνεται πλέον βασιλευομένη δημοκρατία με βασιλιά τον Γεώργιο Α’. Η σπουδαιότερη αλλαγή στο σύνταγμα του 1864 επέρχεται το 1875 με την εφαρμογή της «αρχής της δεδηλωμένης» έπειτα από αίτημα του μετέπειτα πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη. Σύμφωνα με αυτήν ο βασιλιάς δεν θα μπορούσε να διορίσει κυβερνήτη ο οποίος δεν διέθετε κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
25 Μαρτίου 1924 Η Δ’ Συντακτική Συνέλευση κηρύσσει έκπτωτη τη δυναστεία των Γλύξμπουργκ. Το ελληνικό κράτος φέρει τον τίτλο Ελληνική Δημοκρατία και ο ρυθμιστής του πολιτεύματος φέρει τον τίτλο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
3 Νοεμβρίου 1935 Έπειτα από ένα δημοψήφισμα-παρωδία επανέρχεται ο θεσμός της βασιλείας και επιτυγχάνεται η παλινόρθωση του πρώην βασιλιά, του Γεωργίου Β’. Ακολουθούν η δικτατορία του Ι. Μεταξά, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, οι εκλογές του 1946 και το δημοψήφισμα το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, με το οποίο επικυρώνεται η επιστροφή του βασιλιά. Ο θεσμός της βασιλείας εδραιώνεται στο σύνταγμα του 1952.
8 Δεκεμβρίου 1974 Με δημοψήφισμα διευθετείται οριστικά το πολιτειακό. Καταργείται η μοναρχία και ορίζεται ως πολίτευμα η προεδρευομένη δημοκρατία. Ανώτατος πολιτειακός άρχων ορίζεται ο ΠτΔ. Η συνταγματική αναθεώρηση του 1985 απλώς περιορίζει τις ρυθμιστικές αρμοδιότητες του ΠτΔ.
ΝΙΚΟΣ ΗΛΙΑΔΗΣ