- Newsroom
Μια βαθιά προσωπική δοκιμασία και η αγωνία του πατέρα, που στα σαράντα του χρόνια βρέθηκε αντιμέτωπος με τον καρκίνο, έχοντας ήδη βιώσει την εμπειρία ενός μελανώματος τελικού σταδίου, τον οδήγησε στη συγγραφή του βιβλίου«Τι πραγματικά αξίζει». Ο Γιάννης Μπρούζος αντί να βυθιστεί στον πόνο και τη σιωπή, βρήκε δύναμη να αφήσει πίσω του λέξεις. Μέσα σε κύματα θεραπειών, χειρουργείων και σωματικής εξάντλησης, η φωνή της ζωής βρήκε διέξοδο στη γραφή και συγκεκριμένα σε 24 γράμματα προς τον επτάχρονο γιο του, τον Στέλιο.
Ένα βιβλίο παρακαταθήκη αγάπης
«Συνειδητοποίησα, ότι ήθελα να αφήσω κάποιες εμπειρίες ζωής και σκέψεις στον 7χρονο γιο μου, σε περίπτωση που δεν καταφέρω να είμαι δίπλα του ζωντανός στο ταξίδι της ζωής του. Έτσι, γεννήθηκαν τα 24 γράμματα που συνθέτουν το βιβλίο», επισημαίνει στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Γιάννης Μπρούζος και σημειώνει πως αν και η γραφή, αρχικά ήταν προορισμένη αποκλειστικά για τον γιο του, «η ένταση των συναισθημάτων με απέτρεπε από το να συνεχίσω μόνο για εκείνον. Σκέφτηκα πως ίσως να το μοιραστώ και με άλλους ανθρώπους που με αγαπούν, και μετά, αυτό πήγε ακόμη παραπέρα, στον κόσμο ολόκληρο. Πάλεψα πολύ να παραμείνω δημιουργικός σε αυτήν την περίοδο σκληρής σωματικής δοκιμασίας, για να ενδυναμώνω την επιθυμία και τα κύτταρα της ζωής απέναντι στην επίθεση του θανάτου».
Το βιβλίο, όπως ο ίδιος εξηγεί, δεν είναι ούτε αυτοβιογραφικό ούτε «διδακτικό» με την παραδοσιακή έννοια, παρότι περιέχει τόσο ορισμένες προσωπικές μαρτυρίες και σκέψεις για τη ζωή. «Πρόκειται για μια συλλογή των 24 γραμμάτων που έγραψα στον Στέλιο, για αυτά που πιστεύω ότι πραγματικά αξίζουν στη ζωή. Το χώρισα σε τρεις ενότητες: Σύνδεση και μοίρασμα, Μάθηση και Δημιουργία, και τα τρία Α: Αντίσταση-Απόλαυση-Αποδοχή. Είμαι πολύ χαρούμενος που το ολοκλήρωσα και που πέτυχα τον βασικό μου στόχο, να αφήσω στο παιδί μου τη φωνή του πατέρα του μέσα από αυτά τα γράμματα σε παν ενδεχόμενο».
Από τον Στέλιο στον κόσμο - τα γράμματα που έγιναν βιβλίο
«Ο γιος μου μόλις έχει ξεκινήσει την Β' Δημοτικού, και με δύναμη και αυτοπεποίθηση βελτιώνεται στην ανάγνωση. Η σκέψη μου είναι να το διαβάσει προς το τέλος του δημοτικού σχολείου, καθώς περιέχει πολλές σκέψεις για την περίοδο της εφηβείας, της έκρηξης του έρωτα κλπ. Θέματα δηλαδή, που θα ήθελα και επιθυμώ με όλο μου το είναι, να είμαι εκεί να τα συζητάμε, αλλά δεν το έχω καθόλου σίγουρο. Παρόλα αυτά, του έχω διαβάσει κάποια αποσπάσματα που είναι για την ηλικία του, κυρίως από μαρτυρίες που έχουν να κάνουν με εκείνον και τη ζωή μας μαζί και αισθάνομαι πολύ περήφανος. Συνειδητοποίησα μάλιστα καθώς το ξαναδιάβαζα για τις τελευταίες διορθώσεις, ότι και εγώ ακόμα συγκινούμαι ακριβώς στα κομμάτια που εμφανίζεται η μοναδικότητα του Στέλιου μου, που όπως κάθε παιδί, έχει μια δική του υπέροχη και διαφορετική μοναδικότητα τρόπου σκέψης και πράξης στη ζωή», τονίζει συγκινημένος.
Η ζωή να λάμπει ακόμη κι όταν μιλάς για τον θάνατο
Αναφερόμενος στο πόσο δύσκολο ήταν να «μιλήσει» για τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνει, απευθυνόμενος στο παιδί του, ο κ. Μπρούζος είπε πως, «ήταν πολύ δύσκολο. Δεν απέφυγα να αναφερθώ κατά σημεία πολύ ειλικρινά. Εξάλλου είναι και η εμπειρία αυτή, κάτι που μου έλαχε στη ζωή μου, κάτι από το οποίο διδάχτηκα και παίρνω ακόμα μαθήματα. Όμως, ήθελα τα γράμματα αυτά να λάμπουν με το φως της ζωής. Έτσι, ακόμα κι όταν αναφέρομαι στην ασθένεια, αποφεύγω να πέφτω στα σκοτάδια του θανάτου και της θλίψης. Το κάνω με την πρόθεση να φωτίσω ακριβώς το νόημα του βιβλίου, ζούμε κάθε μας μέρα κάνοντας αυτά που πραγματικά αξίζουν στη ζωή, όχι επειδή δεν θα πεθάνουμε αλλά ακριβώς παρόλο που αποδεχόμαστε ότι είμαστε θνητοί».
Η μάθηση ως βουτιά στη θάλασσα της γνώσης
Ιδιαίτερη θέση στα γράμματα κατέχει η εκπαιδευτική του ταυτότητα. Ως άνθρωπος της διδασκαλίας, μιλά με πάθος για την ανάγκη μιας εκπαίδευσης που θα εμπνέει, θα δημιουργεί και θα στηρίζει τα παιδιά. «Η εκπαίδευση δεν ενισχύει την κριτική σκέψη και τη δημιουργικότητα όσο θα έπρεπε, τον πειραματισμό, την κριτική σκέψη των παιδιών, το ξύπνημα φλόγας της επιθυμίας για γνώση και δημιουργία αλλά και της επιμονής στην αντιμετώπιση της δυσκολίας της μάθησης [...] Μια ώρα μαθήματος μπορεί ν' αλλάξει μια ζωή, όπως λέει ένας δάσκαλός μου. Αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε στην ελληνική εκπαίδευση είναι στήριξη στο έργο των εκπαιδευτικών, στις πρωτοβουλίες τους, αλλά και ακόμα περισσότερους δημιουργικούς και μορφωμένους ανθρώπους να προσφέρουν στα παιδιά ευκαιρίες μάθησης και δημιουργίας. Προσωπικά επειδή αγαπώ από μικρός τις θεατρικές και μουσικές ομάδες, προσπαθώ πάντα να προσφέρω τέτοιες δυνατότητες στους μαθητές. Όταν πρωτοέπαθα καρκίνο ανεβάσαμε με την ομάδα μου στο σχολείο που εργαζόμουν την πρώτη μου σχολική θεατρική παράσταση και είμαι πολύ περήφανος για αυτό, ειδικά για τα παιδιά και συνειδητοποίησα πόσα πήραν», σημειώνει.
Το όνειρο ενός πατέρα: ένας δρόμος ελεύθερος για το παιδί του
Πάνω απ' όλα, όμως, όπως διευκρινίζει, αυτό το βιβλίο είναι μια πατρική επιστολή προς τον γιο του, τον μικρό Στέλιο. Το όνειρό του δεν είναι να κατευθύνει τον δρόμο του παιδιού, αλλά να τον δει να χαράσσει τον δικό του, για όσα πραγματικά αξίζουν στη ζωή. «Τα παιδιά μας δεν μας ανήκουν. Το "μου" δίπλα στο όνομά του δεν είναι δήλωση ιδιοκτησίας αλλά δήλωση υιοθεσίας, άνευ όρων αγάπης για έναν μοναδικό άνθρωπο. Για αυτό το παιδί, τον γιο μου. Ονειρεύομαι ο Στέλιος μου, με τη μοναδικότητά του, να βρει εκείνος τον δικό του δρόμο για αυτά που πραγματικά αξίζουν στη ζωή και να τον ακολουθήσει όπως προσπάθησα να κάνω κι εγώ για αυτά που εγώ πίστεψα. Να έχει πάντα ανθρώπους γύρω του, να τους αγαπάει και να τον αγαπάνε κι αυτοί. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αυτό το δίκτυο ανθρώπινης αγκαλιάς και αλληλεγγύης, αυτό θα έπρεπε να είναι το μοναδικό όνειρο και μέλημα της ανθρωπότητας. Η πολιτική του θανάτου, που σκοτώνει παιδιά στη Γάζα σήμερα το 2025, που καταστρέφει το περιβάλλον, που αποξενώνει τους ανθρώπους και διαλύει τις ανθρώπινες σχέσεις, είναι αυτό που με τρομάζει για το μέλλον του Στέλιου. Αλλά, και που με κάθε κύτταρο ζωής που μου απομένει θα αντιμάχομαι πάντα».
Η τελευταία λέξη να ανήκει πάντα στη ζωή
Η μαρτυρία του Γιάννη Μπρούζου δεν είναι μια ιστορία ασθένειας, αποτελεί μαρτυρία πως η ανθρώπινη ζωή, ακόμη και όταν απειλείται, έχει τη δύναμη να μεταμορφώνεται σε δώρο. Ένα δώρο που μοιράζεται, συγκινεί και εμπνέει. «Έχω μπροστά μου δύσκολο δρόμο ακόμα αντιμετώπισης με διάφορες επεμβάσεις και θεραπείες. Αλλά η αισιοδοξία και η δύναμη που μου έδωσε αφενός ο ίδιος ο Στέλιος, η οικογένειά μου, αλλά και η αλληλεγγύη εκατοντάδων ανθρώπων μέσω του αγκαλιάσματος του έργου, του βιβλίου μου, είναι ανεξάντλητη. Έτσι, πιστεύω ότι θα νικήσει στο τέλος η ζωή».
Η παρουσίαση του βιβλίου θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 5 Οκτωβρίου στις 11.30 στα αμφιθέατρα σχολείων Γράμμου 1 Δάφνη.
