Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Γονείς του οι δάσκαλοι Παύλος κι Εριέττα- Ερμοφίλη. Δημοτικό στην Κατερίνη, εξατάξιο γυμνάσιο Α' Κατερίνης, Θ' και Πρώτο Θεσσαλονίκης από το οποίο αποφοίτησε.
Αν και σπούδασε Φυσική στο ΑΠΘ, τον κέρδισε η δημοσιογραφία, που έγινε το επάγγελμα του.
Ξεκίνησε στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» του δημοσιογραφικού συγκροτήματος Ι. Βελλίδη.
Εργάστηκε έκτοτε σε διάφορες εφημερίδες, στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση, γραφεία Τύπου, διαφήμιση, ευρωπαϊκά προγράμματα.
Υπήρξε γενικός διευθυντής της ΕΡΤ3 από το 93 έως το 2001.
Σήμερα είναι διευθυντής στην εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Κυριακής» και στο σάιτ emakedonia.gr και παράλληλα Πρόεδρος του ΔΣ της ΔΕΠΘΕ (δημοτικής εταιρείας πληροφόρησης Θεσσαλονίκης), στην οποία ανήκουν το ενημερωτικό FM100, η TV 100 και το έντεχνο FM 100,6
Έχει διατελέσει:
Έχει δύο παιδιά, τον Παύλο (γενν. 1988) και την Εριέττα (γενν. 2004).
Ουδείς νοιάζεται αν εκτός από τα προνομιακά σπίτια που θα πουληθούν, θα υπάρξει όφελος για την κοινωνία, αφού τα νέα ξενοδοχεία και μαγαζιά απλά θα πάρουν κάποιο μερίδιο αγοράς εις βάρος των σημερινών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή
Χρειαζόμαστε μια κοινωνία που θα αγκαλιάζει πριν τιμωρήσει. Που θα προστατεύει πριν φυλακίσει. Που θα βλέπει το παιδί πριν δει τον «παραβάτη». Που θα φροντίσει τα παιδιά να είναι παιδιά κι όχι κακοποιοί...
Η πραγματικότητα μας επιφυλάσσει τα πιο ευφάνταστα σενάρια, έτσι και η σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας μας, είναι πιο δύσκολο να προβλεφθεί ακόμη κι από τα πλέον αμφίρροπα στοιχήματα
Αν η επιδίωξη ήταν να διαμορφωθεί η πεποίθηση ότι το πολιτικό σύστημα και ειδικά η κυβέρνηση θέλησε με αυτήν την επιλογή να βρει την ρίζα των χρόνιων παθογενειών -του διαχρονικού κακού- και να διορθώσει τα πράγματα, πλανήθηκε πλάνη οικτρή
Για το αν ασκούσε πλημμελώς τα καθήκοντα της η Γενική Διευθύντρια της ΕΡΤ3, όπως αναφέρεται στο αιτιολογικό της αποπομπής από τη θέση της, αυτό είναι τελείως αβάσιμο και προκλητικό.
Για άλλη μια χρονιά το «αγροτικό θέμα» εξαντλείται σε μια συζήτηση για επιδόματα και παροχές, χωρίς να τολμάει κανείς να θίξει την ουσία του ζητήματος που δεν είναι άλλη από την ανάγκη ανασχεδιασμού του πρωτογενούς τομέα και αναζήτησης τρόπων σχεδιασμού
Με τον εκβιασμό που υποστήκαμε ως χώρα από τους λεγόμενους θεσμούς ήμουν βέβαιος ότι τα λεγόμενα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων, θα είχαν εξοβελιστεί ανεπιστρεπτί από τη χώρα μας
Mια Ελλάδα χωρίς παιδιά δεν είναι απλώς μια μικρότερη Ελλάδα. Είναι μια Ελλάδα χωρίς συνέχεια. Μια Ελλάδα που χάνεται και θα αποτελεί μακρινή ανάμνηση, αφού θα έχουν μείνει αν συνεχίσουμε έτσι, μόνο οι κάμποι και τα βουνά, αν δεν τα καταστρέψουμε κι αυτά
