- Newsroom
Ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται -και, καθώς οι ανάγκες έχουν αυξηθεί, όλο και περισσότεροι επιστρατεύουν τους φίλους τους για να τους βοηθήσουν στη μετακόμιση, αντί να πληρώσουν μεταφορικές εταιρείες.
Και επειδή η κρίση έχει δυσκολέψει πολύ την κατάσταση, όλο και περισσότερες οικογένειες παίρνουν πια τη μεγάλη απόφαση να αλλάξουν σπίτι, για να γλιτώσουν έστω και 100 ευρώ από τα έξοδα του μήνα.
«Όταν η διαπραγμάτευση για μείωση του ενοικίου δεν καταλήξει πουθενά, αρχίζει η αναζήτηση. Οι περισσότεροι αναζητούν σπίτι στην ίδια περιοχή, έστω κι αν είναι μικρότερο ή αρκετά παλαιότερο από αυτό στο οποίο μένουν, προκειμένου να περιορίσουν τα έξοδά τους», σημειώνει, μιλώντας στη «Μ», ο πρόεδρος του Συλλόγου Μεσιτών Αστικών Συμβάσεων Θεσσαλονίκης, κ. Μιχάλης Αναγνώστου.
Κάποιοι κάνουν το μεγάλο βήμα και μετακινούνται από το κέντρο, όπου έμεναν, προς περιοχές όπως η Σίνδος ή η Περαία, όπου τα ενοίκια είναι πιο φθηνά - «αν και θα πρέπει να συνυπολογίζουν το κόστος καυσίμων για τη μεταφορά τους στην πόλη», συμβουλεύει ο κ. Αναγνώστου.
Παράλληλα, δεκάδες ενοικιαστές στήνονται κάθε μέρα στις ουρές, για να διακόψουν το συμβόλαιο με τη ΔΕΗ για στο σπίτι που ξενοικιάζουν ή για να αλλάξουν το όνομα στο «ρολόι» του νέου σπιτιού: «Εδώ και μερικούς μήνες γίνεται χαμός», λέει χαρακτηριστικά στη «Μ» υπάλληλος στα κεντρικά της ΔΕΗ, επί της οδού Τσιμισκή.
«Παζάρια» για τη μεταφορά «Ρίξαμε τις τιμές μας από 30% έως 40%. Κι όμως, παρόλο που ο κόσμος μετακομίζει λόγω της κρίσης, η δική μας δουλειά ‘έπεσε’» διαπιστώνει από την πλευρά του ο κ. Μιχάλης Παπαδόπουλος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνδικάτων Επαγγελματιών Οδηγών Μεταφοράς. Τι συνέβη; «Οι περισσότεροι αγγαρεύουν δυο φίλους τους και φορτώνουν τα πράγματά τους σε ένα τρέιλερ και στο πορτ μπαγκάζ, για να γλιτώσουν τα 300-400 ευρώ της μεταφοράς».
Οι πελάτες παζαρεύουν όσο μπορούν τις τιμές και, λόγω αναδουλειάς, οι μεταφορείς μπορεί να ζητήσουν έως και τα μισά χρήματα, σε σχέση με το παρελθόν: «Πριν από πέντε χρόνια πλήρωσα πάνω από 1.000 ευρώ, για να μου πακετάρουν και να μεταφέρουν τα πράγματα από την Τούμπα στην Καλαμαριά. Φέτος, μου κόστισε μόλις 500...» εξηγεί ο κ. Αλέξης Σιδηρόπουλος.
Μάλιστα, πρόσφατα δημιουργήθηκε και μια ιστοσελίδα, όπου το «παζάρι» αποτελεί μέρος της όλης διαδικασίας: στο
www.ecometafores.gr ο ενδιαφερόμενος περιγράφει τι έχει να μεταφέρει, επιλέγει στον χάρτη τον προορισμό του και οι μεταφορικές εταιρείες αρχίζουν να... μειοδοτούν! Η επιλογή γίνεται με βάση την τιμή, «μετράνε» όμως και τα σχόλια προηγούμενων πελατών της ίδιας εταιρείας.
Μέχρι πρότινος, η εκπαιδευτικός κυρία Μάγδα Τριάντη έμενε με τον σύζυγο και τα δύο της παιδιά της σε ένα σπίτι 80 τετραγωνικών, στο κέντρο: «Ζητήσαμε από τον ιδιοκτήτη να μας μειώσει το ενοίκιο από τα 450 στα 350 ευρώ. Δεν δέχτηκε. Έτσι, άρχισα την αναζήτηση. Στο μεταξύ, μειώθηκε κι άλλο ο μισθός μου και έτσι αποφάσισα να νοικιάσω ένα άλλο, μικρότερο, με 300 ευρώ. Θα στριμωχτούν τα παιδιά, αλλά δεν βλέπω άλλη λύση. Θα γλιτώσω σχεδόν 2.000 ευρώ τον χρόνο από τη διαφορά στο νοίκι -και θα ξοδεύω και λιγότερα, για να ζεστάνω το σπίτι μου».
Χωρίζω... αλλά δεν μετακομίζω
Το τραγούδι «Μετακομίζω γιατί χωρίζω» ήταν σουξέ τη δεκαετία του 1980. Σήμερα, η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει πολλά ζευγάρια στη λύση της (αναγκαστικής) συμβίωσης κάτω από την ίδια στέγη, για οικονομικούς λόγους.
«Ήθελα να χωρίσω, αλλά έχουμε πάρει στεγαστικό δάνειο, παίρνω 700 ευρώ μισθό και τώρα πια ο σύζυγος δουλεύει περιστασιακά. Αποφασίσαμε να λειτουργούμε ως συγκάτοικοι, για να μειώσουμε τα λειτουργικά μας έξοδα -και, φυσικά, για να μην αναστατώσουμε τα δύο μας παιδιά», αναφέρει η Έλενα Δ.
Σύμφωνα με τον ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή κ. Λευτέρη Μόρροου, το τελευταίο διάστημα έχουν αυξηθεί τέτοιες περιπτώσεις, κυρίως σε ζευγάρια χωρίς παιδιά. Όπως λέει, υπάρχουν άτομα που προβληματίζονται για το πώς θα τα βγάλουν πέρα μετά από έναν χωρισμό και έτσι μεταθέτουν την απόφαση για αργότερα -ειδικά αν έχουν άλλα ανοικτά «μέτωπα», όπως, για παράδειγμα, εργασιακή ανασφάλεια, χρέη κτλ.