ΠΟΛΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Αρατε πύλας!

ΠΟΛΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Αρατε πύλας!

- Newsroom

Λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι επέστρεψε στην Ελλάδα η Εθνική ομάδα γυναικών του πόλο. Στο "Ελευθέριος Βενιζέλος" την αποστολή περίμενε πλήθος κόσμου, που αποθέωσε τις παγκόσμιες πρωταθλήτριες και τον προπονητή τους, Γιώργο Μορφέση.
 



Στις πρώτες δηλώσεις του, ο ομοσπονδιακός προπονητής, ο οποίος έδειξε ξαφνιασμένος από την υποδοχή του κόσμου, τόνισε μεταξύ άλλων: "Αυτό που ζούμε δεν περιγράφεται. Είμαι υπερήφανος. Είμαι χαρούμενος που κάναμε τους Έλληνες για λίγο καιρό να σκέφτονται διαφορετικά. Αφιερώνω το μετάλλιο στην οικογένειά μου και τους φίλους, που χαίρονται για μας. Ευχαριστούμε όλους πάρα πολύ".
Από την πλευρά της, η Αντιγόνη Ρουμπέση, η οποία συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη επτάδα της διοργάνωσης, επισήμανε: "Τώρα συνειδητοποιούμε τι κατακτήσαμε. Είναι συγκινητική η υποδοχή, τα λόγια είναι περιττά, αυτό που ζούμε είναι ανεπανάληπτο. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη, χωρίς τις συμπαίκτριες και τους προπονητές μου δεν θα γινόταν τίποτα. Τώρα μας μένει το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Αυτός είναι ο επόμενος στόχος μας".
Η αρχηγός της εθνικής, Κική Λιόση, τόνισε: "Δεν έχω λόγια να εκφράσω πώς νιώθω. Ο καθένας το βιώνει ξεχωριστά. Είναι τρομερό συναίσθημα. Θέλουμε κι άλλα μετάλλια και τρόπαια. Δεν σταματάμε. Θέλουμε και χρυσό στους Ολυμπιακούς. Όλοι οι αθλητές θέλουν κι άλλα".
Η Γιούλη Λαρά αρκέστηκε να πει πως "νομίζω ότι τα έχουμε πάρει όλα. Θα ήθελα να πάμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες", ενώ λακωνική ήταν και η Άντι Μελιδώνη, που υπογράμμισε για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου ότι "δεν υπάρχουν λόγια. Είναι η κορύφωση για έναν αθλητή".
Τέλος, η Έλενα Κούβδου, η οποία αναδείχθηκε κορυφαία τερματοφύλακας στο παγκόσμιο, δήλωσε ότι νιώθει ευλογημένη και τυχερή, ενώ πρόσθεσε μεταξύ άλλων: "Είναι μεγάλη χαρά για μας να σηκώσουμε τη χώρα μας ψηλά. Είμαστε πολύ χαρούμενες".
Στο αεροδρόμιο βρέθηκαν, μεταξύ άλλων, παλαίμαχες παίκτριες, όπως η Αλεξία Καμμένου και η Εύη Μωραϊτίδου, ο Βαγγέλης Πάτερος και ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Σπύρος Καπράλος.
Και τώρα το χρυσό στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου

Η Ελλάδα παγκόσμια πρωταθλήτρια... Μέχρι πριν από λίγες μέρες, αυτή η φράση ήταν άγνωστη στο ελληνικό λεξιλόγιο. Αδόκιμη. Από τις 29 Ιουλίου και έπειτα, η φράση καταχωρήθηκε στο ελληνικό λεξιλόγιο και υπεύθυνες γι' αυτό είναι οι κοπέλες της Εθνικής ομάδας υδατοσφαίρισης. Μόλις ένα μήνα πριν, τίποτα δεν προϊδέαζε για το τι θα ακολουθούσε. Μόνο όσοι παρακολουθούν από κοντά τη συγκεκριμένη ομάδα, γνωρίζουν ποιες είναι οι δυνατότητές της. Στο "Θέτις καπ", που έγινε στην Κάλυμνο, η Εθνική έχασε από Ρωσία και Ολλανδία με κατεβασμένα τα χέρια. Στο παγκόσμιο της Σαγκάης τις κέρδισε και τις δύο. Στις αρχές Ιουλίου και στο παγκόσμιο λιγκ, η ομάδα του Γιώργου Μορφέση ηττήθηκε από Καναδά, Αυστραλία και Κίνα για να καταλάβει τελικά την 7η θέση. Το τι ακολούθησε στα τέλη του ίδιου μήνα, είναι γνωστό. Δύο χρόνια πριν, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ρώμης, η "Θεσσαλονίκη" είχε την τύχη να παρακολουθήσει από κοντά την προσπάθεια της Εθνικής. Τότε, τα κορίτσια του Γιώργου Μορφέση ήταν μια νέα ομάδα, με μικρή προετοιμασία, την Ρουμπέση τραυματία και τη Λαρά απούσα από τις προπονήσεις λόγω σοβαρού οικογενειακού προβλήματος. Και όμως, αυτή η ομάδα που δεν χαρακτηρίζεται τόσο για το ταλέντο ή τα αθλητικά της προσόντα, έχασε το μετάλλιο στις λεπτομέρειες. Δύο χρόνια μετά, με σωστή προετοιμασία και τη Ρουμπέση υγιή, κατέκτησε την κορυφή του κόσμου. Αυτές ήταν οι μόνες αλλαγές, συν την απουσία της κορυφαίας Ελληνίδας τερματοφύλακα, Μαρίας Τσουρή και την επιστροφή της Άντι Μελιδώνη. Αυτές οι κοπέλες που με εξαίρεση 2-3 δεν χαρακτηρίζονται για το ταλέντο, αλλά για τα ψυχικά τους αποθέματα, αποτελούν τη χρυσή ελπίδα της Ελλάδας για το Λονδίνο το 2012.

Κική Λιόση, 32 ετών
Το 2009 στη Ρώμη, ξέσπασε σε κλάματα αμέσως μετά τη λήξη του μικρού τελικού κόντρα στη Ρωσία, για την απώλεια του χάλκινου μεταλλίου τα τελευταία δευτερόλεπτα. Δύο χρόνια αργότερα, έκλαψε και πάλι, αλλά αυτήν τη φορά ήταν δάκρυα χαράς για την κατάκτηση του χρυσού. Η αρχηγός της Εθνικής αποτελεί μοναδική περίπτωση, καθώς έχει διατελέσει μέλος και της Εθνικής στην κολύμβηση. Αποτελεί την ψυχή της ομάδας και σε κάθε παιχνίδι μπαίνει αποφασισμένη να τα δώσει όλα. Χαρακτηριστικό το γεγονός, όταν στο προλυμπιακό τουρνουά για το Πεκίνο, αγωνίστηκε με σπασμένο δάχτυλο και πέτυχε τρία γκολ εναντίον του Καναδά χαρίζοντας την πρόκριση για του Ολυμπιακούς. Η Λιόση ήταν και μέλος της ομάδας του 2004 που κατάκτησε το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς της Αθήνας.

Έλενα Κούβδου, 22 ετών
Μέχρι πέρσι ήταν η δεύτερη τερματοφύλακας της ομάδας πίσω από τη Μαρία Τσουρή, έχοντας σχετικά λίγο χρόνο συμμετοχής. Η επιλογή όμως της Τσουρή να ξεκουραστεί αυτό το καλοκαίρι, την έχρισε βασική και το τέλος του παγκόσμιου πρωταθλήματος τη βρήκε με τον τίτλο της κορυφαίας τερματοφύλακα του τουρνουά. Η επιστροφή της Τσουρή στην Εθνική θα δημιουργήσει ακόμα έναν ευχάριστο πονοκέφαλο στον Μορφέση, που θα έχει στα χέρια του, το κορυφαίο δίδυμο τερματοφυλάκων στο κόσμο.

Χριστίνα Τσουκαλά, 20 ετών
Πριν από τέσσερα χρόνια και σε ηλικία μόλις 16 ετών, την έριξαν στα βαθιά της γυναικείας ομάδας. Όταν έγινε 17 ετών, συνέβαλε τα μέγιστα να πάρει η Εθνική την πρόκριση από το προολυμπιακό τουρνουά για το Πεκίνο. Αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς του 2008 και το 2009 ήταν από τα βασικά στελέχη στο παγκόσμιο της Ρώμης. Το 2010 ήταν και πάλι πρωταγωνίστρια στην κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και φέτος, 20 χρονών πλέον θεωρείται παίκτρια με αρκετή εμπειρία και συχνά καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, μαρκάροντας την αντίπαλη φουνταριστή. Με ύψος 1,86 και με μπόλικο αίμα Ισλανδίας στις φλέβες της (η μητέρα της είναι Ισλανδή), η Τσουκαλά είναι μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες του ελληνικού αθλητισμού. Αγωνίζεται ως αμυντικός στη φουνταριστή και στην επίθεση κεντρική, ενώ διαθέτει ένα από τα πιο δυνατά σουτ. Ο Κούλης Ιωσηφίδης ήταν αυτός που την έβαλε πρώτος στη γυναικεία ομάδα και η επιλογή του τον δικαίωσε. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια αγωνίζεται ασταμάτητα σε όλες τις διοργανώσεις εθνικές και διεθνείς, σε νεανίδες, νέες γυναίκες και γυναίκες, χωρίς ποτέ να διαμαρτυρηθεί ή να ζητήσει εξαίρεση για να ξεκουραστεί.

Άντι Μελιδώνη, 33 ετών
Υπήρξε μέλος της ομάδας που κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Τότε αποφάσισε να σταματήσει να αγωνίζεται στην Εθνική ομάδα, προκαλώντας την έκπληξη πολλών. Το 2010 πήρε πίσω την απόφασή της αυτή και κατέκτησε και πάλι αργυρό μετάλλιο, αυτή τη φορά στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Ζάγκρεμπ. Φέτος ήταν η τρίτη και φαρμακερή, κατακτώντας το χρυσό στη Σαγκάη. Φυσικά θα δώσει το παρών στην προσπάθεια για πρόκριση στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Τουλάχιστον για ακόμα μία χρονιά που από ό,τι φαίνεται θα είναι η τελευταία της καριέρας της συνολικά που φτάνει τα 20 χρόνια.

Ηλέκτρα-Μαρία Ψούνη, 26 ετών
Για την Κρητικιά αμυντικό ήταν η τρίτη της συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση και δεν τα πήγε καθόλου άσχημα. Το να παίζεις άμυνα στη φουνταριστή της αντίπαλης ομάδας είναι η πιο δύσκολη δουλειά στο πόλο. Είναι και αυτή από τις αδικημένες παίκτριες όσον αφορά τις κλήσεις στην Εθνική, καθώς μόλις το 2009 κλήθηκε για πρώτη φορά. Διαθέτει ταλέντο και μεγάλη θέληση και ήδη αποτελεί για την Εθνική μια ιδιαίτερα αξιόπιστη και σοβαρή λύση.

Άλκηστις Αβραμίδου, 23 ετών
Ξεκίνησε την υδατοσφαίριση από την ομάδα του ΠΑΟΚ μέχρι που την κατέβασε στην Αθήνα ο Χάρης Παυλίδης (παλιός πολίστας Άρη-Ολυμπιακού, νυν προπονητής του Ολυμπιακού) και αυτό από ό,τι φαίνεται την ωφέλησε, σημειώνοντας μεγάλη εξέλιξη. Αυτή ήταν η πέμπτη διοργάνωση για την 23χρονη περιφερειακή.

Αλεξάνδρα Ασημάκη, 23 ετών
Το 2009 στο παγκόσμιο της Ρώμης, ήταν η αποκάλυψη της Εθνικής. Δύο χρόνια αργότερα, ήταν από τις πιο σταθερές παίκτριες της Εθνικής αγωνιζόμενη μάλιστα στην πιο δύσκολη θέση, αυτήν της φουνταριστής. Στην Εθνική αγωνίστηκε για πρώτη φορά το 2008 στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου ως περιφερειακή και από τότε έχει καταφέρει να κερδίσει τη θέση της φουνταριστής στη βασική επτάδα με το σπαθί της. Μέσα σε δύο χρόνια έχει καταφέρει να κερδίσει μετάλλια σε όλες τις διοργανώσεις, εκτός από τους Ολυμπιακούς, αποτελώντας μια αξιόπιστη λύση στο σκοράρισμα. Αξίζει να σημειωθεί, πως σε ηλικία μόλις 18 ετών ξενιτεύτηκε για να αγωνιστεί στην ισπανική ομάδα Οντορέτα.

Αντιγόνη Ρουμπέση, 28 ετών
Το 2004, ήταν η κορυφαία παίκτρια της Εθνικής στην πορεία για την κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Σε ηλικία 28 ετών είναι η πιο έμπειρη διεθνής, καθώς φοράει ανελλιπώς το κυανόλευκο σκουφάκι από πολύ μικρή ηλικία. Ένας σοβαρός τραυματισμός στον ώμο, δεν της επέτρεψε να είναι σε καλή κατάσταση τόσο στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου το 2008, όσο και στο παγκόσμιο της Ρώμης το 2009. Όταν όμως είναι υγιής και 100% έτοιμη, η Ρουμπέση είναι μια από τις καλύτερες παίκτριες στη θέση της, σε παγκόσμιο επίπεδο και αυτή που όλοι οι προπονητές των αντίπαλων ομάδων θα ήθελαν για παίκτρια. Κατά καιρούς είχε προτάσεις από το εξωτερικό (και μάλιστα από τις καλύτερες ομάδες), αλλά αυτή έμεινε στη... γειτονιά της, τη Βουλιαγμένη.

Αγγελική Γερόλυμου, 29 ετών
Όσοι ασχολούνται με το άθλημα της υδατοσφαίρισης, θεωρούν πως η περιφερειακή από την Πάτρα, είναι η πιο ολοκληρωμένη πολίστρια που διαθέτει η Ελλάδα. Καλή στην άμυνα, γρήγορη στο κολύμπι, δυνατό και καλό σουτ μπορεί να καλύψει όλες τις θέσεις σε άμυνα και επίθεση. Κλήθηκε πρώτη φορά στην Εθνική το 2006 και από τότε αποτελεί βασικό και αναντικατάστατο μέλος της.

Φιλιώ Μανωλιουδάκη, 25 ετών
Αυτή ήταν η πέμπτη συμμετοχή σε μεγάλες διοργανώσεις για τη Χανιώτισα περιφερειακή. Αυτήν τη φορά πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής αποδεικνύοντας πως αποτελεί βασική μονάδα της Εθνικής. Η βελτίωσή της, από διοργάνωση σε διοργάνωση είναι εντυπωσιακή με τον Μορφέση να δικαιώνεται για την επιλογή του να επιμείνει στην κλήση, αλλά και τη χρησιμοποίηση της σε κρίσιμα σημεία των αγώνων.

Σταυρούλα Αντωνάκου, 29 ετών
Από τις αδικημένες παίκτριες, καθώς τα προηγούμενα χρόνια δεν ήταν μεταξύ των επιλογών για την Εθνική ομάδα αν και κατά γενική ομολογία άξιζε μια (μόνιμη) θέση πριν από το 2007 (το 2004 «κόπηκε» από τους Ολυμπιακούς). Αγωνίζεται ως περιφερειακή και θεωρείται η πιο εγκεφαλική παίκτρια της Εθνικής, δίχως να διαθέτει τα ανάλογα σωματικά προσόντα.

Γιούλη Λαρά, 31 ετών
Ίσως η πιο ταλαιπωρημένη παίκτρια αυτής της Εθνικής ομάδας. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπισε πολλούς τραυματισμούς, ενώ είχε και την απώλεια της μητέρας της, μετά από μακρά άνιση μάχη. Αν και βρέθηκε πολύ κοντά στο να τα παρατήσει, τελικά πήρε την απόφαση να συνεχίσει να αγωνίζεται και ανταμείφθηκε γι' αυτό. Αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για τον Μορφέση, καθώς με την εμπειρία της, δίνει σημαντικές ανάσες στην Ασημάκη. Η Λαρά, είναι και μία από τις λίγες που απέμειναν από την ομάδα του 2004.

Ελένη Γούλα, 21 ετών
Άλλη μια ωφελημένη από την απουσία της Μαρίας Τσουρή. Η νεαρή τερματοφύλακας του Ηρακλή, κέρδισε με το σπαθί της μια θέση στην κορυφαία ομάδα του κόσμου, καθώς οι εμφανίσεις της με το σκουφάκι του Ηρακλή, έπεισαν τον Μορφέση που αξίζει να βρίσκεται μεταξύ των 13 που θα ταξιδέψουν στη Σαγκάη. Τελικά επέστρεψε με το χρυσό μετάλλιο και τον Ολυμπιακό να προσπαθεί να την πάρει με μεταγραφή από τον Ηρακλή.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΡΦΕΣΗΣ Πρώτος λόγω... καρδιάς
Η καριέρα του 42χρονου τεχνικού στην Εθνική, ξεκίνησε το 2003, όταν ο σύμβουλος της ομοσπονδίας, Κούλης Ιωσηφίδης εισηγήθηκε την πρόσληψή του ως βοηθό του Φώντα Μουδάτσιου. Πρώτη διοργάνωση που συμμετείχε ήταν το ευρωπαϊκό του 2003. Δύο μήνες αργότερα, πρώτος προπονητής στην Εθνική ομάδα γυναικών ανέλαβε ο Ιωσηφίδης και φυσικά τον διατήρησε στη θέση του βοηθού. Το 2004 συμμετείχε στην κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς της Αθήνας και τέσσερα χρόνια αργότερα, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Μάλαγα πήρε το χρίσμα του πρώτου προπονητή από... ανάγκη. Ένα καρδιολογικό πρόβλημα έβαλε τέλος στην προπονητική καριέρα του Ιωσηφίδη, καθώς οι γιατροί του απαγόρευσαν να ξανακαθίσει σε πάγκο κατά τη διάρκεια ενός αγώνα και τον έστειλαν στην κερκίδα. Ουσιαστικά όμως, η πρώτη διοργάνωση του Μορφέση ως πρώτου προπονητή, ήταν το παγκόσμιο της Ρώμης, όπου άγγιξε την κατάκτηση ενός μεταλλίου. Ακολούθησαν ένα αργυρό μετάλλιο σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, μια πρώτη θέση σε world league και πρόσφατα το χρυσό στο παγκόσμιο της Σαγκάης.
Για τις παίκτριες της Εθνικής αποτελεί... περιουσιακό στοιχείο και τον προσέχουν σαν τα μάτια τους. Άλλωστε, οι ίδιες του χρεώνουν το κατόρθωμα να κάνει την ομάδα οικογένεια και να μην επαναληφθούν κακές συνήθειες του παρελθόντος, όταν οι σχέσεις μεταξύ των αθλητριών ήταν κακές. Μεγάλο ρόλο έχει παίξει και ο ιδιαίτερα ήρεμος και χαμηλών τόνων χαρακτήρας του, καθώς σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, οι εκρήξεις του οποίου έχουν μείνει στην ιστορία, ο ίδιος παραμένει ψύχραιμος ό,τι και αν συμβεί. Επίσης, πιστώνεται και τις ιδιαίτερα αξιοκρατικές κλήσεις στην Εθνική, κάτι που δεν ίσχυε τα περασμένα χρόνια.
Να σημειωθεί, πως ο Γιώργος Μορφέσης εργάζεται στην Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδας, με ετήσια σύμβαση. Πράγμα που σημαίνει πως 31 Αυγούστου 2011 ολοκληρώνεται η συνεργασία του με την ομοσπονδία, η οποία όμως λόγω των επιτυχιών θα του την ανανεώσει για ακόμα ένα χρόνο. Ως πτυχιούχος των ΤΕΦΑΑ, ο Μορφέσης δεν έχει κάποια άλλη εργασία μετά και το κλείσιμο του αθλητικού σχολείου στο οποίο εργαζόταν ως αναπληρωτής καθηγητής. Πάντως μετά τις συνεχόμενες επιτυχίες με την Εθνική ομάδα, ακόμα και αν ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Δημήτρης Διαθεσόπουλος ξυπνήσει κάποια μέρα στραβά και τον απολύσει, σίγουρα θα βρεθεί κάποια ομάδα να του προσφέρει εργασία. Αν μη τι άλλο, διαθέτει ένα πολύ καλό βιογραφικό.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΤΕΛΙΚΟΣ ΠΟΛΟ ΑΝΔΡΩΝ Χρυσό για Ιταλία και Καμπάνια
Με θριαμβεύτρια για τρίτη φορά στην ιστορία της (και πρώτη από το 1994) την Ιταλία του Σάντρο Καμπάνια, που επικράτησε στον τελικό επί της Σερβίας με 8-7 στην παράταση (κ.α. 6-6), ολοκληρώθηκε στη Σαγκάη το παγκόσμιο πρωτάθλημα υδατοσφαίρισης των ανδρών. Το χάλκινο μετάλλιο πήρε η Κροατία, που νίκησε 12-11 την Ουγγαρία. Τα οκτάλεπτα (με πρώτη την τυπικά γηπεδούχο Σερβία): 0-1, 2-0, 1-4, 3-1. Τα τρίλεπτα της παράτασης: 1-2, 0-0. Τα γκολ:
ΣΕΡΒΙΑ: Φιλίποβιτς 3, Ουντόβισιτς, Τσουκ, Πιγιέτλοβιτς, Πρλαΐνοβιτς.
ΙΤΑΛΙΑ: Αϊκάρντι 3, Πρεσιούτι 2, Φιλιόλι, Φελούγκο, Γκάλο.

Διαβάστε περισσότερα

Τελευταία Νέα

Loader