Γράφει
Μιχάλης Αλεξανδρίδης
Μεγάλη επιτυχία από κάθε άποψη είχε η ημερίδα για την Παιδεία που οργάνωσε το συγκρότημα ενημέρωσης της «Μακεδονίας» (εφημερίδα και σάιτ).
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι από αυτούς που αποφασίζουν (υπουργός και υφυπουργός Παιδείας), που υλοποιούν (προϊστάμενοι εκπαίδευσης νομού), που εφαρμόζουν πολιτικές στο πλαίσιο της συνταγματικής τους αυτοτέλειας (πρυτάνεις των τριών πανεπιστημίων της Κεντρικής Μακεδονίας), που δραστηριοποιούνται συμπληρωματικά στη δημόσια εκπαίδευση (εκπρόσωποι πανεπιστημίων του εξωτερικού που σχεδιάζουν τη δημιουργία παραρτημάτων τους στη Θεσσαλονίκη, από εταιρείες τεχνικής- επαγγελματικής εκπαίδευσης), και από επιχειρηματίες που εκφράζουν την ανάγκη της οικονομίας για ποιοτικούς κι εξειδικευμένους πτυχιούχους.
Μαζί με αυτούς, οι επικεφαλής της αυτοδιοίκησης (η περιφερειάρχης και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης), το γραφείο του πρωθυπουργού και φυσικά βουλευτές της αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ- ΣΥΡΙΖΑ) που εξέφρασαν τις δικές τους προτάσεις, επικρίνοντας παράλληλα το έργο της κυβέρνησης.
Άξια λόγου επίσης, η παρουσία τριών ομάδων διαμαρτυρίας: μία από φοιτητές που συγκεντρώθηκαν έξω από την αίθουσα φωνάζοντας συνθήματα για τις διαγραφές των «αιώνιων» φοιτητών και δύο από γονείς αποφοίτων γυμνασίων στο κέντρο της πόλης και τον Αη Γιάννη της Καλαμαριάς, που τοποθετούνται σε λύκεια τα οποία βρίσκονται σε κάποια απόσταση από τα σπίτια τους. Σε όλες τις περιπτώσεις, δόθηκε ο λόγος σε εκπρόσωπους των διαμαρτυρόμενων να εκφράσουν τα παράπονα και τα αιτήματά τους, παίρνοντας απαντήσεις από τους αρμόδιους.
Τις εργασίες της ημερίδας παρακολούθησαν δια ζώσης πολλές δεκάδες ανθρώπων της παιδείας (εκπαιδευτικοί, φοιτητές, γονείς, αυτοδιοικητικοί κλπ) και πολλοί περισσότεροι ηλεκτρονικά μέσω της live streaming μετάδοσης από το emakedonia.gr.
Εξαιρετικά. Τόσο καλά, που ευχαριστηθήκαμε τα συγχαρητήρια που μας κατέκλυσαν γεμίζοντάς μας περηφάνια και ικανοποίηση για το αποτέλεσμα της δουλειάς μας.
Σας ευχαριστούμε και σας υποσχόμαστε πως έτσι θα συνεχίσουμε.
* Αναφερόμενος στην ημερίδα για την παιδεία, θέλω να σταθώ σε κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση και με γέμισε με σκέψεις. Πρόκειται για τη διαφορετική στάση των φοιτητών που διαμαρτυρήθηκαν κόσμια και με σεβασμό τόσο στη αντίθετη άποψη αλλά -και κυρίως- στο συγκρότημά μας που οργάνωσε την ημερίδα, σε σύγκριση με αυτήν των γονέων που λειτουργούσαν εν εξάλλω.
* Εκατόν πενήντα και πλέον φοιτητές -αρκετοί αν συνυπολογιστεί το κατακαλόκαιρο των κλειστών πανεπιστημίων και ο καύσωνας- συγκεντρώθηκαν έξω από τον χώρο της ημερίδας στο δημαρχείο της Θεσσαλονίκης. Με το πανό τους και φωνάζοντας συνθήματα, έδωσαν τον δικό τους τόνο, θέλοντας να καταγράψουν τη διαφωνία τους με το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται για τους «αιώνιους» φοιτητές και για τις πειθαρχικές ευθύνες όσων παρεμποδίζουν την λειτουργία των ιδρυμάτων, βανδαλίζοντας δημόσια περιουσία, προκαλώντας επεισόδια κλπ.
* Αντιπροσωπεία τους ήρθε κοντά μας (στους οργανωτές) και μας ζήτησε εκπρόσωπός τους να πάρει τον λόγο, να παρουσιάσει τις θέσεις τους και να απευθύνει ερωτήματα προς τον υφυπουργό παιδείας -υπεύθυνο για τα ΑΕΙ- και τους πρυτάνεις. Έτσι κι έγινε. Αφού ολοκληρώθηκαν οι εισηγήσεις των ανθρώπων του πάνελ, μίλησε μια φοιτήτρια, στις αιτιάσεις της οποίας απάντησε ο υφυπουργός Νίκος Παπαϊωάννου, σε μια από τις σημαντικότερες στιγμές της ημερίδας).
* Διαφορετική ήταν η προσέγγιση των γονέων μαθητών, που θέλησαν να διαμαρτυρηθούν για τις κατανομές των μαθητών στα σχολικά συγκροτήματα επειδή θεωρούν ότι τα παιδιά τους αδικούνται καθώς υποχρεώνονται να μετακινούνται καθημερινά σε διαφορετικό σχολείο από αυτό της γειτονιάς τους, ως υπεράριθμα.
* Οι γονείς -και κάποιοι που έσπευσαν να τους επικουρήσουν- ήταν μέσα στο χώρο της ημερίδας και απαιτώντας από τους επικεφαλής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Κόπτση, Βαζούρα) να αποδεχτούν το «δίκιο» τους, πήγαν να τινάξουν στον αέρα το διάλογο διακόπτοντας, φωνάζοντας και αρνούμενοι να ακούσουν οτιδήποτε δεν ήταν της αρεσκείας τους.
*Αποσβολωθήκαμε. Ιδιαίτερα όταν συνειδητοποιήσαμε πως το πρόβλημα (για το οποίο είχαμε επανειλημμένα κάνει τις προηγούμενες μέρες ρεπορτάζ) αφορά σε μερικές δεκάδες μαθητές από την Καλαμαριά και από τη Θεσσαλονίκη, σε σύνολο διακοσίων χιλιάδων…
* Δεν λέω ότι δεν αξίζει να διαμαρτυρηθεί κανείς ακόμη και για μια περίπτωση, ούτε ισχυρίζομαι ότι δεν έχουν τα δίκια τους τόσο ο σύλλογος γονέων του σχολείου της Θεσσαλονίκης, όσο και ο αντιδήμαρχος παιδείας της Καλαμαριάς που πήραν τον λόγο και κατήγγειλαν τους αρμόδιους. Όλα όμως έχουν κάποιο όριο όταν μιλάμε για δημοκρατικό διάλογο και υποβολή αιτημάτων που γίνονται ή δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά (υπάρχει και τέτοια περίπτωση…)
* Μου έκανε αλγεινή εντύπωση το θέαμα γονέων σε έξαλλη κατάσταση να απαιτούν, να φωνάζουν, να διακόπτουν, να γιουχάρουν επειδή τα παιδιά τους θα περπατούν μερικές εκατοντάδες μέτρα για να πάνε στο σχολείο (αφήστε που τους πρότειναν να τους βάλουν λεωφορείο δωρεάν!).
* Οι σκέψεις μου πέταξαν μερικές δεκαετίες πίσω. Τότε που κοιτούσαμε δάσκαλο-καθηγητή και χαμηλώναμε τα μάτια. Τότε που οι γονείς (τόσα ήξεραν σε εκείνη την εποχή κι ευτυχώς άλλαξαν οι καιροί) έλεγαν: «δείρ' το δάσκαλε για να διαβάζει να γίνει άνθρωπος». Τότε που μας τιμωρούσαν για κάποια αταξία και κοκκινίζαμε από ντροπή, ανησυχώντας μήπως το μάθουν οι γονείς μας και μας τιμωρήσουν βαρύτερα. Τότε που οι τυχεροί από εμάς περπατούσαν κανένα μισάωρο για να πάνε στο σχολείο τους (Εγώ από την περιοχή του Παπάφειου για έναν χρόνο πήγαινα αγόγγυστα σχολείο στο 9ο γυμνάσιο, πέρα από τον Φοίνικα- στη ΒΙΑΜΥΛ).
* Μαθαίνω πως πλέον δεν τολμάει δάσκαλος να επιπλήξει μαθητή, γιατί θα… μπουκάρει την επομένη ο γονιός του απειλώντας με αναφορές και μηνύσεις. Μαθαίνω ότι οι μισοί νέοι φοιτητές προσέρχονται στις γραμματείες των σχολών τους για να εγγραφούν, συνοδευόμενοι από τη μαμά τους. Μαθαίνω ότι οι γονείς την πέφτουν στους καθηγητές επειδή αδίκησαν τον γόνο τους στη βαθμολογία, επειδή δεν του φέρονται καλά, επειδή τον κοίταξαν στραβά και τον πλήγωσαν…
*Σκέφτομαι πόσο άλλαξαν τα πράγματα. Θυμάμαι, εμείς όταν ερχόταν ο πατέρας σπίτι κουρασμένος από την δουλειά, κάναμε απόλυτη ησυχία για να ξεκουραστεί, να αναπληρώσει δυνάμεις και να συνεχίσει, ενώ τώρα -γονέας πλέον- φοβόμαστε να μιλήσουμε στο τηλέφωνο μήπως και ενοχληθεί ο γόνος μας που παρακολουθεί βίντεο στο τικ τοκ.
Θυμάμαι που εμείς πηγαίναμε για διακοπές ή μια ολιγόωρη έξοδο αναντίρρητα όπου επέλεγαν οι γονείς μας, ενώ τώρα πηγαίνουμε όπου αρέσκονται οι γόνοι, όπου έχουν παρέα τα παιδιά μας.
Έτσι τα κάνουμε τα παιδιά μας και όταν φτάσει η ώρα να μείνουν μόνα τους δεν ξέρουν πώς να περπατήσουν…
* Δημοσιεύτηκε στη «ΜτΚ» στις 20.07.2025