Σπύρος Παπαδόπουλος στη «ΜτΚ»: Δεν είναι για χόρταση όλες οι σχέσεις

Όταν η μεταφράστρια του κειμένου Νικολέτα Κοτσαϊλίδου του πρότεινε να διαβάσει το κείμενο δεν ενθουσιάστηκε ούτε και μπορούσε να φανταστεί τη μεγάλη απήχηση που θα είχε στο κοινό. Έτσι, ήταν αρκετά διστακτικός. Στη συνέχεια εκείνη επέμεινε και τον παρακάλεσε να το ξαναδιαβάσει. Τότε, μετά από οκτώ-δέκα αναγνώσεις και μελέτη, ανακάλυψε πράγματα που με μία επιφανειακή πρώτη ματιά παρέμεναν κρυμμένα.

Ο Σπύρος Παπαδόπουλος αφηγείται στη «ΜτΚ» τον τρόπο με τον οποίο το «Sexy Laundry» της Michele Riml ανέβηκε επί σκηνής κατακτώντας, τελικά, το κοινό για τέσσερις ολόκληρες θεατρικές περιόδους.

Οι συντελεστές δεν πείραξαν τον τίτλο γιατί δεν βρήκαν κάποιον άλλο πιο πετυχημένο στα ελληνικά. «Η έκφραση έχει μία διπλή σημασία: από τη μία σημαίνει ένα λίγο προκλητικό εσώρουχο και από την άλλη εκφράζει και κυριολεκτικά ότι πλένουμε τα άπλυτά μας στο πλυντήριο», λέει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης της παράστασης.

Το έργο δεν είναι μία κωμωδία με την κλασική έννοια. «Η πρόθεσή του δεν είναι μόνο να γελάσει κάποιος. Περιλαμβάνει πολύ γέλιο, αν ανακαλύψεις αυτά που αφορούν όλα τα ζευγάρια του πλανήτη, τα οποία είναι χρόνια μαζί, ασχέτως αν είναι παντρεμένοι ή απλά συζούν. Με λίγα λόγια σχετίζεται με τις επιπτώσεις του χρόνου σε μία σχέση», λέει στη «ΜτΚ» ο γνωστός πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης της παράστασης.

Προσθέτει ότι ο κόσμος ταυτίζεται πολύ με την υπόθεση του έργου. «Όλοι μας το έχουμε βιώσει λίγο πολύ. Ακούμε πολλά σχόλια, κάποιες φορές μάλιστα την ώρα που βρισκόμαστε πάνω στη σκηνή. Ο κόσμος συνδέεται πάρα πολύ. Συνήθως αν κάτι σου είναι τόσο γνώριμο, γελάς, στεναχωριέσαι, τα περνάς όλα», υποστηρίζει ο Σπύρος Παπαδόπουλος.

Το περίεργο για εκείνον όμως είναι ότι ταυτίζονται και πολλοί νέοι άνθρωποι. «Έχουμε θεατές ηλικίας 18, 25 ετών. Κάποιες φορές τους ρωτάω: ‘Τι θέλετε εδώ εσείς τώρα;’, ‘Τι σας αφορά αυτό;’. Απαντούν ότι βλέπουν σε όλο αυτό τους γονείς τους, τους θείους τους, την ευρύτερη οικογένειά τους. Ότι θέλουν να ξέρουν τι τους περιμένει. Γενικά, στην παράσταση δεν σου φαίνεται κάτι άγνωστο. Ακόμη και αν δεν τα έχεις ζήσει όλα αυτά, είναι ένας κοινός τόπος των ανθρώπων».  

Το κείμενο στηρίζει πως αν το αίσθημα είναι βαθύ τότε μία σχέση μπορεί να έχει συνέχεια. «Αν όλα όσα νιώθουμε δεν είναι μόνο ενθουσιασμός, έρωτας, σεξ, τρέλα, αν υπάρχουν στέρεες συναισθηματικές βάσεις σε ένα ζευγάρι, τότε η σχέση μπορεί να κρατήσει. Αυτό περνώντας τα χρόνια μπορεί να υποκαταστήσει την ορμή και τον θυελλώδη χαρακτήρα των δύο πρώτων χρόνων ή μηνών», τονίζει ο ηθοποιός.

«Δεν μπορούν όλα να είναι για πάντα»

Στην παράσταση, ο Λάρι και η Άλις, μετά από 25 χρόνια γάμου και 3 παιδιά αποφασίζουν να «ξαναπαντρευτούν» και να αναζωπυρώσουν τη σεξουαλική τους ζωή. Τότε, πηγαίνουν σε ένα δωμάτιο πολυτελούς ξενοδοχείου και με το εγχειρίδιο «Σεξ για αρχάριους» ανά χείρας, αμήχανοι, προσπαθούν να βρουν τη χαμένη ερωτική επιθυμία και το περασμένο μεγαλείο του πάθους τους. «Το εγχειρίδιο είναι μία πρωτοβουλία της Άλις. Πήγε να το ξεκινήσει από την αρχή σε μία προσπάθεια το ζευγάρι να θυμηθεί τα αρχικά πρώτα τεύχη του ερωτικού συμπεριφέρεσθαι. Αυτό είναι και το αστείο του πράγματος, που τους κάνει λίγο κωμικούς και τους φέρνει σε απόγνωση. Για να φτάσουν στο σημείο αυτό δύο άνθρωποι, σοβαροί, καλλιεργημένοι, μορφωμένοι, που αγαπιούνται, σημαίνει ότι θέλουν πολύ να συνεχίσουν τη σχέση τους», υπογραμμίζει ο Σπύρος Παπαδόπουλος.

Τον ρωτάω γιατί στην εποχή μας υπάρχουν τόσα πολλά διαζύγια, τόσοι χωρισμοί, τόση μοναξιά… «Είναι μία μεγάλη κουβέντα αυτή», απαντά. «Όλοι αναζητούμε την ουσία και την πορεία της κοινωνίας. Νομίζω ότι όλο αυτό χρειάζεται και πολιτική και κοινωνιολογική ανάλυση. Με δυο κουβέντες δεν μπορείς να πεις για ποιον λόγο γίνονται αυτά. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι επειδή σιγά-σιγά απαλλασσόμαστε από διάφορες νόρμες και αγκυλώσεις του παρελθόντος, είναι χίλιες φορές καλύτερο να χωρίζει ένας άνθρωπος, παρά να κάθεται εκεί όπου βασανίζεται και βασανίζει τον άλλον εν ονόματι ενός καθωσπρεπισμού», προσθέτει.

Θεωρεί πιο υγιές κάτι άλλο: «Από το να μου δυσκολεύεις τη ζωή και να σου δυσκολεύω και εγώ τη δική σου, είναι προτιμότερο σαν φίλοι και πολιτισμένοι άνθρωποι να το σταματήσουμε. Δεν είναι για χόρταση όλες οι σχέσεις και όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους. Δεν μπορούν όλα να είναι για πάντα. Ελάχιστα, πολύ σπάνια συμβαίνει αυτό. Προκειμένου να υποφέρεις χρόνια ολόκληρα, καλύτερα φύγε. Ακόμη και οι ψυχολόγοι σου λένε ότι ούτε και για τα παιδιά είναι σωστό κάτι τέτοιο».

Με τη Ρένια Λουϊζίδου, που συμπρωταγωνιστούν, οι ρίζες τους είναι πολύ βαθιές αφού συνεργάστηκαν πριν δεκαετίες σε ένα από τα καλύτερα ελληνικά σίριαλ όλων των εποχών, τους «Απαράδεκτους», που έχουν επαναληφθεί πολλές φορές στην ελληνική τηλεόραση. «Όταν κάνουμε παρέα όλο και κάτι θυμόμαστε από τα παλιά και γελάμε. Είχαμε όμως να βρεθούμε πολλά χρόνια. Συμβαίνει να αγαπάς τον άλλον, να ταιριάζεις μαζί του, να κυκλοφορείτε στα πέντε χιλιόμετρα και να κάνετε πέντε χρόνια να βρεθείτε γιατί καθένας έχει τις δουλειές του. Τώρα βρήκαμε την ευκαιρία και το απολαμβάνουμε πολύ. Δεν ξέρω αν μου έχει ξανατύχει αυτό που ζω με τη Ρένια στη σκηνή. Πέραν του ότι είναι πολύ σπουδαία ηθοποιός, κολλήσαμε πάρα πολύ ως χημεία στο υποκριτικό επίπεδο, υπάρχει δέσιμο».

Υπάρχει όμως και «συγγενικός δεσμός», λέει ο Σπύρος Παπαδόπουλος, όπως και με όλους τους Απαράδεκτους. «Με τη Δημητρούλα βρισκόμαστε συχνά, δεν έχουμε χαθεί ποτέ. Με τον Γιάννη καμιά φορά κάνουμε καιρό να ειδωθούμε, αλλά όταν τυχαίνει και βρισκόμαστε, είναι σα να μην έχει περάσει μέρα». 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Θέατρο Αριστοτέλειον

Πρεμιέρα: 12 Μαρτίου

*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 09.03.2025