Παίζοντας την τυφλόμυγα με την ιστορία

- Newsroom



Σήμερα Κυριακή ή θα έχουμε ξημερώσει με συμφωνία που θα έχει επιτευχθεί στο Εurogroup ή το βράδυ ίσως το αργότερο την Τρίτη το βράδυ η χώρα θα αναμετρηθεί για ακόμη μία φορά με την ιστορία. Δραματικό και τραβηγμένο; Καθόλου. Πολύ ψυχρό, διότι αυτή η αναμέτρηση, αν συμβεί, θα είναι ίσως η πρώτη από πολλές που θα αφορά μόνο την οικονομία. Δεν θα αφορά την εδαφική μας ακεραιότητα ή αντίστροφα τη διεκδίκηση σκλαβωμένων εδαφών, δεν θα αφορά γείτονες που μας επιβουλεύονται και εχθρούς που θα εισβάλουν λόγω της γεωστρατηγικής μας θέσης. Δεν θα αφορά επίσης εσωτερικές πολιτικές, ίντριγκες, πάθη και μίση στο πολιτειακό, στα εμφυλιοπολεμικά μας πάθη και μίση. Δεν θα αφορά καν την επιλογή συμμάχων ανάμεσα σε δύο διαφορετικά διεθνή στρατόπεδα.

Θα είναι μια σελίδα που θα έχει αριθμούς και μόνο αριθμούς, ενώ τα λόγια θα είναι ένας απλός επίλογος. Αν περιέγραφε κανείς αυτήν την κατάσταση δέκα - δεκαπέντε χρόνια πριν, θα τον έπαιρναν κυριολεκτικά με τα γιαούρτια και κάποιοι με τις πέτρες, διότι θα του καταλόγιζαν και δόλο, σκοπιμότητα. Όμως αυτός θα ήταν απλά η δική μας Κασσάνδρα που δεν ακούσαμε και δεν λάβαμε υπόψη, διότι όλα έβαιναν καλώς και όλα πληρώνονταν καλύτερα. Οι αριθμοί ευημερούσαν αν και κάποιοι άλλοι αριθμοί ήδη καραδοκούσαν παρά την μεταμφίεσή τους. Ας είναι…

Το θέμα είναι τι θα γράψει η ιστορία τώρα. Θα παραθέσω τα εξής απλά δεδομένα: Έχουμε μια πολύ μικρή από πλευράς μεγέθους οικονομία, άρρωστη και τραυματισμένη ταυτόχρονα, που είναι πολύ στενά συνδεδεμένη με την Ε.Ε. Σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον και χωρίς άλλη εναλλακτική συμμαχία ή σχήμα, στο οποίο θα μπορούσαμε να καταφύγουμε, η ρήξη με την Ευρώπη θα σημάνει κάτι πολύ μεγαλύτερο από μια απλή οικονομική περιπέτεια. Μπορεί να ξεκινήσει σαν τέτοια, αλλά θα μετεξελιχθεί σε μια τρομακτική εμπειρία αυτοκαταστροφικού παιχνιδιού με δεμένα τα μάτια και καμία ελπίδα νίκης.

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Μακεδονία της Κυριακής» 28 Ιουνίου 2015 

Loader