Πρωινός καφές με τη Βίκυ Χατζηβασιλείου (βίντεο)

Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα του σημερινού «πρωινού καφέ» με τη Βίκυ Χατζηβασιλείου ήταν ίσως και η μακροσκελέστερη στα τρία χρόνια αυτών των συνεντεύξεων.

Εκεί που οι περισσότεροι στο ερώτημα αν πίνουν το πρωί κάποιο καφέ απαντούσαν θετικά και χωρίς πολλές κουβέντες, η αντιπεριφερειάρχης Τουρισμού είχε ολόκληρη θεωρία ως απάντηση.

Η ίδια πίνει έναν καφέ κάθε μέρα, αλλά όπως λέει καλό είναι να τον προτιμάμε δύο ώρες μετά το ξύπνημα. Λόγω ορμόνων.

Στη συνάντησή μας προτίμησε να πιει σόδα με lime και δυόσμο, ενώ στη συνέχεια πιάσαμε σιγά σιγά το νήμα της ζωής της. Που ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη, όπου γεννήθηκε, συνεχίστηκε στο Κιλκίς, όπου μεγάλωσε και πέρασε τα μαθητικά της χρόνια, ενώ η συνέχεια περιλάμβανε μπόλικη Θεσσαλονίκη, αλλά και Αθήνα εξαιτίας των πολλών τηλεοπτικών συνεργασιών που είχε όλα αυτά τα χρόνια.

Όσο για το μαγικό φίλτρο της ζωής η Βίκυ Χατζηβασιλείου απαντά ότι το θέμα είναι να περάσουμε όμορφα σε αυτή τη ζωή. «Και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό και να είμαστε καλά -μέσα και έξω- είναι να μην γκρινιάζουμε, να μη μιζεριάζουμε και να μην ασχολούμαστε με τρίτους».

Σε έναν άνθρωπο που ασχολείται πολύ με την υγιεινή διατροφή είναι λίγο παράξενη η ερώτηση για τον καφέ. Κάνει καλό ο πρωινός καφές;

Κάνει πάρα πολύ καλό ο καφές, αρκεί να μην υπερβαίνουμε το μέτρο. Γιατί ξέρετε οι ποσότητες καμιά φορά μπορεί κάτι που λειτουργεί ως φάρμακο να το κάνουν φαρμάκι. Άρα, πρέπει να έχουμε το μέτρο σε όλα. Ο καφές κάνει πάρα πολύ καλό γιατί ενεργοποιεί την κορτιζόλη μας που είναι η ορμόνη της ενέργειας. Να πούμε εδώ ότι δύο είναι οι ορμόνες που καθορίζουν την υγεία του ανθρώπου: η κορτιζόλη που εκκρίνεται το πρωί και η μελατονίνη που εκκρίνεται το βράδυ. Ο καφές λοιπόν έχει το εξής προνόμιο. Να μας βοηθάει στην έκκριση της κορτιζόλης και να μας δίνει ενέργεια. Όμως πού είναι το μυστικό; Καφές όχι με το που ξυπνάμε. Πρέπει να αφήσουμε το πρώτο δίωρο τον οργανισμό να παράξει από τα επινεφρίδια τη δική του ποσότητα κορτιζόλης και να έρθει στο επίπεδο που χρειάζεται. Γιατί αλλιώς αν με το που ξυπνάμε, ανοίγουμε το μάτι και πίνουμε καφέ, αδρανοποιούμε αυτή τη δυνατότητα του οργανισμού να κάνει μόνος του παραγωγή κορτιζόλης.

Άρα, καφές δύο ώρες μετά το ξύπνημα;

Αφού ξυπνήσουμε και έναν με δύο καφέδες την ημέρα. Όχι παραπάνω.

Εσείς πίνετε;

Πίνω κάθε πρωί έναν καφέ.

Τι καφές;

Πίνω καπουτσίνο με γάλα αμυγδάλου, εννοείται χωρίς ζάχαρη. Αλλά ο καφές έχει πάρα πολλά αντιοξειδωτικά. Δηλαδή ουσίες που έχουν αντικαρκινική, αντιφλεγμονώδη και αντιγηραντική δράση. Όλα για το καλό, δηλαδή (γελάει).

Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη;

Ναι.

Και μετά στο Κιλκίς;

Και Κιλκίς μετά.

Γιατί;

Γιατί η δουλειά του πατέρα μου ήταν εκεί. Είχε ένα ξενοδοχείο, που υπάρχει ακόμα, το «Εvridiki Hotel» και πήγαμε εκεί. Για να μην πηγαινοέρχεται εκείνος, πήγαμε εμείς και συναντηθήκαμε εκεί με τον μπαμπά (γελάει).

Άρα, η πρώτη παιδική εικόνα είναι στη Θεσσαλονίκη ή στο Κιλκίς;

Θεσσαλονίκη. Γιατί έμεινα εδώ. Με τη γιαγιά και τον παππού μέχρι τα τρεισήμισι και μέχρι που πήγα στο νηπιαγωγείο.

Σε ποια περιοχή της Θεσσαλονίκης;

Στην περιοχή Μαρτίου, εκεί ήταν η μονοκατοικία του παππού και της γιαγιάς.

Τι νοσταλγείτε από εκείνη την εποχή;

Νοσταλγώ το ότι δεν άκουγα ποτέ όχι (γελάει). Γιατί από τη γιαγιά και τον παππού δε θα ακούσεις ποτέ όχι. Ατελείωτη αγάπη, χωρίς δάχτυλο κουνημένο και δοτικότητα.

Ήσασταν σημαιοφόρος, άρα και καλή μαθήτρια.

Ναι, καλή.

Στο Κιλκίς;

Ναι, τελείωσα το 2^ο Λύκειο Κιλκίς και εκεί ήμουν σημαιοφόρος.

Αγαπημένα μαθήματα;

Για να πω την αλήθεια εμένα μου άρεζε πάρα πολύ η Φυσική. Αλλά ήμουν πολύ καλή και στην Έκθεση και στα θεωρητικά και έτσι πήγα Νομική.

Όπου μπήκατε μέσα στην πρώτη δεκάδα.

Ναι. Πήγα Νομική γιατί μπορεί να ήθελα πολύ Ιατρική, αλλά ταυτόχρονα την σιχαινόμουν κιόλας. Αυτή η θέα του αίματος μού ήταν απεχθής. Παρόλα αυτά (γελάει) έκανα το μεταπτυχιακό μου για δύο χρόνια στην Ιατροδικαστική. Δεν κατάφερα ποτέ να μπω μέσα στα πτώματα, λιποθυμούσα πάντα μόνο και μόνο από τη μυρωδιά και με το που περνούσα την πόρτα.

Χόμπι είχατε μικρή; Βόλεϊ έχω διαβάσει ότι παίζατε.

Τα χόμπι μου τότε δεν ήταν αθλητικά. Πηγαίναμε στα κουτούκια το βράδυ και στα μπουζούκια. Ήταν μία Θεσσαλονίκη εξωστρεφής, χαρούμενη, φοιτητούπολη και πολλά υποσχόμενη.

Στέκια της εποχής;

Στο Μανδραγόρα πηγαίναμε. Και για κρέπες μετά. Ωραία χρόνια.

Μετά τη Νομική κάνατε μάστερ στο Ποινικό Δίκαιο και το τελειώσατε με άριστα και μεταπτυχιακά για δύο χρόνια στην Ιατρική του ΑΠΘ. Γιατί είπατε κάποια στιγμή «δε θέλω νομικά»;

Κάποια στιγμή μού ανέθεσε μια φίλη μου το διαζύγιό της. Είχα αγχωθεί τόσο πολύ να γίνουν όλα σωστά και στην ώρα τους για να διεκπεραιώσουμε με τον καλύτερο τρόπο τις αξιώσεις της κοπέλας, που δεν κοιμόμουν τα βράδια από το άγχος. Μετά συνειδητοποιείς ότι αυτή η δουλειά σού τρώει τα σωθικά. Και όντως απ’ ότι είδα μετά τα περισσότερα εγκεφαλικά και καρδιαγγειακά αφορούν στους δικηγόρους. Οπότε είπα ή μάλλον δεν είπα. Γιατί ήρθε μπροστά μου το Fm 100. Δεν είπα, ήρθε το σύμπαν (γελάει) και μου είπε κάτι στο αυτί.

Πώς ήρθε το σύμπαν; Κάποιος σάς τηλεφώνησε από το Fm 100;

Όχι, το σύμπαν ήρθε όταν άκουσα για πρώτη φορά το Fm 100 και τότε ήμουν ακόμη φοιτήτρια. Και τότε λέω: «τι ωραίο, φρέσκο και διαφορετικό». Γιατί τότε, αν θυμάστε, υπήρχε μόνο η κρατική ραδιοφωνία. Μού έκανε τόση χαρά να ακούω το Fm 100 που περίμενα -γιατί μόνο απόγευμα τότε είχε εκπομπές- να βάλω τη συχνότητα για να ακούσω το ραδιόφωνο.

Και πώς έγινε η επαφή;

Χτύπησα την πόρτα. Και λέω: «Γεια σας, θέλετε κάποια κοπέλα;» Γιατί μέχρι τότε όσοι κάνανε εκπομπές ήταν μόνο αγόρια. Ο Βασίλης ο Γαλανός, ο Σκούφος, ο Δόκαλης. Και έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μου στα μίντια.

Μια ανάμνηση από την εποχή εκείνη στο ραδιόφωνο;

Μόνο ωραίες αναμνήσεις έχω από εκείνη την εποχή. Ήταν όλα τόσο καινούργια και γοητευτικά. Κατ’ αρχήν όταν έκανα το δοκιμαστικό με άφησαν μόνη μου σε κάτι μηχανήματα και μου λένε: «Κάντε μας μια εκπομπή». Εγώ πού να ξέρω από μηχανήματα, δεν είχα ιδέα. Αυτή η άγνοια βέβαια βγήκε στη φωνή μου. Και μου λένε: «Δεσποινίς μου, δεν είστε έτοιμη να αναλάβετε εκπομπές στο δημοτικό ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης». Λέω: «Έχετε απόλυτο δίκιο, σας ευχαριστώ πολύ». Ήταν τότε ο κύριος Μανούσης. Μετά άκουσαν και ξανάκουσαν τη φωνή μου και φαίνεται ότι τούς άρεσε. Και σου λέει: «Εντάξει μωρέ, τα μηχανήματα θα τα μάθει, τη φωνή όμως την έχεις ή δεν την έχεις». Και με πήραν τηλέφωνο. Και έτσι ξεκινήσαμε. Ήταν να γίνει που λένε (γελάει).

Μετά στον ΑΝΤ1 για 9 χρόνια και στο «Καλημέρα Ελλάδα». Πως ήταν ο Παπαδάκης; Σχολείο;

Σχολείο, δύσκολο μεν, σχολείο δε. Ένα πολύ δύσκολο, αλλά χρήσιμο σχολείο.

Και μετά ΕΤ3 όπου ξεκινήσατε την εκπομπή «Ε’ Viva» με θέματα υγείας, πρόληψης και διατροφής. Πως έγινε το κλικ με τη διατροφή; Το είχατε μέσα σας;

Πάντοτε υπήρχε. Για να φανταστείτε η μαμά μου ήταν συνδρομήτρια στο περιοδικό «Γυναίκα» και εγώ άρπαζα το περιοδικό για να διαβάσω τι είχε σε σχέση με την υγεία. Πάντα ήθελα να κάνω το καλύτερο, γιατί ένιωθα ότι αν δεν σεβαστείς τον εαυτό σου και το σώμα σου με το οποίο ήρθες να ενσαρκωθείς σε αυτή τη ζωή και σε αυτό το πέρασμα, πώς θα τα φέρεις βόλτα διαφορετικά;

Το βόλεϊ πότε ξεκίνησε;

Από το λύκειο. Ξαφνικά ανακάλυψα έναν παράδεισο, δεν έβλεπα την ώρα να πάω στην προπόνηση με την ομάδα του λυκείου. Μετά ακολούθησε μια ύφεση, όσο ήμουν στο πανεπιστήμιο, γιατί τρέχαμε με άλλα πράγματα και το ξανάρχισα πολύ συστηματικά αφού παντρεύτηκα και αφού έκανα τα δύο μου παιδιά, τα οποία τα έσερνα παντού στις προπονήσεις. Εμείς δημιουργήσαμε με τους φίλους μου την ομάδα γυναικών του Ανατόλια στο βόλεϊ, όπου ήμασταν η πρώτη βασική εξάδα. Σιγά σιγά πέρασε και το μπιτς βόλεϊ στη ζωή μου και έμεινε.

Μετά ήρθε το «Λόγω…ζωής» στο ALPHA.

Ναι, για δύο χρόνια.

Και μετά η συνεργασία με το Νίκο Χατζηνικολάου.

Παράλληλα. Ήμουν στο δελτίο ειδήσεων ενώ έκανα το «Λόγω… ζωής».

Ο Χατζηνικολάου δύσκολος;

Όχι, όχι, είχα καλή συνεργασία. Ο καθένας από τους συναδέλφους έχει το μενταλιτέ και την προσωπικότητά του και όλα είναι σεβαστά. Εγώ ποτέ στη δημοσιογραφική μου πορεία δε μάλωσα με κανέναν συνάδελφο. Ποτέ.

Παρά το γεγονός ότι είναι ένα ανταγωνιστικό επάγγελμα.

Ναι, είναι, αλλά εγώ δεν ένιωθα ότι πρέπει να ανταγωνιστώ κανέναν παρά μόνο τον εαυτό μου, έτσι ώστε να γίνομαι κάθε μέρα και καλύτερη. Αυτό το κομμάτι ανταγωνισμού βίωσα.

Μετά για 9 χρόνια «Πάμε πακέτο» στον ALPHA. Σίγουρα σημαντικό κομμάτι της δημοσιογραφικής σας ζωής.

9 χρόνια; 14 χρόνια ήταν το «Πάμε πακέτο», συν ένα το «Έχεις γράμμα» φτάνουμε τα 15 με αυτή τη μορφή εκπομπής του ενώνω οικογένειες και βρίσκω ανθρώπους.

Τι πήρατε από αυτήν την εκπομπή;

Μού έδωσε πάρα πολλά συναισθήματα, μού έδωσε πάρα πολλά δώρα, γιατί πήραμε πολλή αγάπη και ακόμη παίρνω αγάπη από τον κόσμο από αυτή τη διαδρομή. Με σταματάνε στο δρόμο και μου λένε: «Τι ωραία εκπομπή ήταν αυτή που κάνατε». Και τους ρωτώ: «Που τα θυμάστε;» Και μου λένε: «Τα βλέπουμε κάθε μέρα στο you tube». Δε νομίζω να υπάρχει άλλη εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση που να έχει τόσο μεγάλη προσβασιμότητα μέσω του you tube.

Σας λείπει τηλεόραση;

Kαθόλου, φαίνεται να μου λείπει;

Όχι.

Eίμαι πολύ καλά.

Μετά ήρθαν και τα βιβλία. Ήταν ένα είδος συνέχειας της ενασχόλησης με την υγεία;

Ακριβώς, με την ευεξία. Και ήταν και χρήσιμα. Και είναι ακόμη.

Κομμάτι σημαντικό στη ζωή σας ήταν και η ενασχόληση με την αυτοδιοίκηση. Διετελέσατε δημοτική σύμβουλος του δήμου Θεσσαλονίκης από το 1998 μέχρι το 2002 όπου εκλεγήκατε και πρώτη σε σταυρούς. Τι σάς άρεσε και τις δε σάς άρεσε στην τοπική αυτοδιοίκηση;

Δε μου άρεσε καθόλου ότι δεν μπορούσα να κάνω έργο, γιατί ήμουν στην αντιπολίτευση. Ένιωθα ότι πήγαινα, ότι έδινα το χρόνο μου, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Και αυτό με θλίβει. Όταν δίνεις τόση ενέργεια σε κάτι και δε βλέπεις μια ουσιαστική απόδοση.

Τι ήταν το ωραίο;

Το ωραίο ήταν η πρώτη επαφή με την πολιτική και η υπόσχεση ότι πάμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Γιατί έτσι ξεκίνησε αυτή η προσέγγιση του Σπύρου Βούγια και ο οποίος μετά έκανε την επιλογή του και εγώ έμεινα μόνη ως αρχηγός της παράταξης. Γιατί ο Σπύρος έφυγε και πήγε με το ΠΑΣΟΚ και αυτό ήταν τότε για μένα μια περίεργη πρόκληση.

Και μετά από 20 χρόνια χτύπησε το τηλέφωνό σας και ήταν ο Τζιτζικώστας που σάς είπε να κατεβείτε μαζί του στην περιφέρεια;

Ακριβώς.

Και το δεχτήκατε αμέσως;

Όχι, το σκέφτηκα πολύ (γελάει) και τού απάντησα τέλη Αυγούστου και τον Οκτώβριο είχαμε εκλογές. Είχα δηλαδή ουσιαστικά ένα μήνα για να κάνω προεκλογικό αγώνα.

Και βγήκατε ψηλά, νομίζω έβδομη. Τώρα που ασκείται διοίκηση πώς είναι αυτή η αποστολή;

Πολύ πιο ενδιαφέρουσα και πολύ πιο υπεύθυνη. Με όλα αυτά βέβαια γνωρίζεις τα όρια και τις δυνατότητές σου. Κάτι που είναι πολύ εξελικτικό για έναν άνθρωπο.

Τι εννοείτε;

Σου μαθαίνει μέχρι που μπορεί να δράσεις, μέχρι που πρέπει να σεβαστείς, τι μπορείς να επιλέξεις, να βάζεις πάντα κριτήριο το κοινό καλό. Αυτό για μένα είναι πάντα η βασική αρχή, ότι πρέπει ό,τι γίνεται να είναι για το καλό. Και να είναι κάτι πολύ δημιουργικό. Γιατί είμαι σήμερα στον τουρισμό, που είναι ο βασικός τομέας παραγωγής πλούτου στη χώρα. Καλώς ή κακώς αυτό συμβαίνει. Κακώς για μένα, γιατί θα έπρεπε να υπάρχουν και πρωτογενείς τομείς παραγωγής, αλλά δεν υπάρχουν.

Στον τουρισμό πώς βλέπετε τη φετινή χρονιά;

Περίεργη. Γιατί η γεωπολιτική μορφολογία αυτή τη στιγμή γύρω μας είναι ασαφής. Βλέπετε ξαφνικά ότι υπάρχει μια ρευστότητα και πως ματαιώνονται τόσες πτήσεις και τόσα πακέτα διακοπών που θα ερχόντουσαν κάποιοι Ισραηλινοί στη χώρα μας. Ωστόσο η Ελλάδα είναι Ελλάδα και δε θα απωλέσει ποτέ αυτό το χάρισμα, το να είναι δηλαδή ένας πολύ ελκυστικός προορισμός. Όμως αυτό δεν αρκεί από μόνο του να υπάρχει ως θεωρία, αλλά πρέπει όλοι εμείς οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με τον τουρισμό να το προσπαθούμε. Δεν μας αρκεί που είναι ένας καλός προορισμός, αλλά πρέπει να το αποδεικνύουμε εν τοις πράγμασι καθημερινά. Θέλει δουλειά αυτό. Και στις υποδομές και στην προβολή και στα πάντα. Και να ξεφύγουμε από αυτό το μοντέλο που μέχρι τούδε υπήρχε, δηλαδή το «ήλιος και θάλασσα». Γιατί ο στόχος είναι να ανοίξει η σεζόν και να μεγαλώσει.

Τα δικά μας asset στον Βορρά ποια είναι; Η Χαλκιδική και η Θεσσαλονίκη ή υπάρχουν και άλλα;

Πάρα πολλά πράγματα υπάρχουν. Τα asset μας είναι ότι έχουμε τα πιο σημαντικά τοπόσημα συγκεντρωμένα σε μια ακτίνα 60 λεπτών, με κέντρο τη Θεσσαλονίκη και είναι πράγματα που δε θα τα βρει κανείς πουθενά αλλού. Αλλού μπορείς να πας σε ένα μοναστήρι, εδώ θα πας στο Άγιο Όρος, αλλού θα πας σε ένα βουνό, εδώ θα πας στο βουνό των Θεών, αλλού μπορείς να πας σε μια λίμνη, εδώ θα πας στον υγροβιότοπο της Κερκίνης που προστατεύεται, αλλού μπορείς να πας στα ιαματικά, εδώ θα πας στα Πόζαρ, που είναι ένα μαγευτικό σκηνικό. Συν τις Αιγές, το Δίον, τη Βεργίνα και την Πέλλα. Εμείς στην κεντρική Μακεδονία μπορούμε να καλύψουμε κάθε μορφή τουρισμού: οινικό, γαστρονομικό με τη Θεσσαλονίκη που μπήκε ως πρώτη πόλη στην ασπίδα Unesco ως πόλη γαστρονομίας, dark tourism με τα συμμαχικά νεκροταφεία, αρχαιολογικό, με τη Θεσσαλονίκη να είναι βυζαντινή πόλη. Και όλα αυτά πέρα από το «ήλιο και θάλασσα» που είναι δεδομένα γιατί «σαν τη Χαλκιδική και σαν την Πιερία δεν έχει».

Τα σχέδια για τον τουρισμό για το μέλλον ποια είναι;

Πολλά σχέδια υπάρχουν. Εγώ αυτό που επιθυμώ διακαώς είναι να μεγαλώσει η σεζόν και κάνουμε προσπάθειες επάνω σε αυτό το κομμάτι, έτσι ώστε να διευρύνουμε την εμπειρία που μπορεί να πάρει ο τουρίστας που θα έρθει εδώ. Γιατί ξέρετε αυτό είναι τελικά που ζητούν οι άνθρωποι και οι επισκέπτες στην περιοχή μας: να βιώσουν μια διαφορετική εμπειρία που να ενέχει μέσα όλα αυτά. Από τη γαστρονομία και την ψυχαγωγία μέχρι τον πολιτισμό και τη μουσική. Ο στόχος είναι πραγματικά να αποδείξουμε ότι μπορεί η περιοχή να υποστηρίξει τουριστικές ροές καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Και όντως μπορεί, γιατί και τα χιονοδρομικά μας είναι καταπληκτικά. Το όρος Βόρας για παράδειγμα είναι το μοναδικό στη χώρα που έχει αλπικό χιόνι λόγω υψομέτρου.

Τα δικά σας πολιτικά σχέδια ποια είναι; Γιατί έχω ακούσει και γι’ αυτά.

Εγώ πάλι δεν τα έχω ακούσει. Ούτε έχω δηλώσει κάτι.

Θα σας ενδιέφερε γενικώς;

Δεν έχω κάποια τέτοια στόχευση τουλάχιστον αυτή τη στιγμή. Εγώ αφήνω το σύμπαν να μού κάνει εκπλήξεις, γιατί αλλιώς το βαριέμαι κιόλας.

Πως βλέπετε τη Θεσσαλονίκη σήμερα; Ανεβαίνει…

Ανεβαίνει αργά, αλλά ανεβαίνει. Πιστεύω ότι ανεβαίνει, αργά αλλά σταθερά. Εκεί που ήταν νούμερο 111 σε όλη την Ευρώπη ως προορισμός συνεδριακού τουρισμού -και είναι και αυτό ένα σημαντικό κομμάτι του τουρισμού μας- έχει φτάσει στο νούμερο 26. Και εκεί που ήταν παγκόσμια στη θέση 276 είναι τώρα στο νούμερο 46. Αυτό λέει πολλά. Αλλά τι χρειάζεται; Ένα καλό συνεδριακό κέντρο. Είναι πολύ μεγάλο προνόμιο μιας πόλης να διαθέτει ένα μεγάλο, αξιοπρεπές, σύγχρονο συνεδριακό κέντρο μέσα στον αστικό ιστό.

Θα αποκτήσει με το σχέδιο της ανάπλασης της ΔΕΘ.

Ναι, αλλά αργεί πολύ. Αυτό λέω: αργά, αργά, αλλά ανεβαίνει. Εκεί θέλω να καταλήξω.

Πολλές και οι εθελοντικές σας δράσεις: Συμμετέχετε στο πρόγραμμα «Πολίτης του Κόσμου» της ACTION AID, σε ομάδα σκοποβολής με τον ΩΡΙΩΝΑ Θεσσαλονίκης.

Από μικρή ήμουν ανήσυχη (γελάει).

Πάμε στην ιδιώτη Βίκυ Χατζηβασιλείου. Παντρεμένη με τον Γιάννη Ακκά. Πόσα χρόνια;

30 και.

Όλοι σκέφτονται όταν θέτω αυτό το ερώτημα

(γελάει). Ναι, προσπαθώ να θυμηθώ. Πάνω από 30.

Η γνωριμία είναι ακόμη πιο παλιά;

Η γνωριμία έγινε όταν ήμουν 15 χρονών. Δεν τον παντρεύτηκα τότε εννοείται, αλλά τον γνώρισα όταν ήμουν πρώτη λυκείου.

Θυμάστε τον τρόπο;

Ε, βέβαια σε ένα κινηματογράφο εδώ στη γωνία. Ήταν με ένα φίλο του και εγώ με μια συμμαθήτριά μου. Εμείς ήμασταν ακόμα μικρά κοριτσάκια, αυτοί ήταν ήδη φοιτητές. Με το που μάς είδαν τσουπ φύγανε από τις θέσεις τους και ήρθαν από πίσω μας και κάθισαν. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα (γελάει).

Πως κρατιέται ζωντανός ο γάμος, ενώ ο έρωτας συνήθως υποχωρεί;

Ο έρωτας είναι δεδομένο ότι υποχωρεί μετά τα δύο πρώτα χρόνια, γιατί υποχωρεί η ορμόνη οξυτοκίνη και αυτά που σας λέω είναι επιστημονικά και δεν τα λέω από το κεφάλι μου, ούτε είναι ψυχολογικά. Είναι ορμονικά φαινόμενα. Στην πορεία βέβαια αναπτύσσονται άλλα πράγματα. Η αμοιβαιότητα, ο σεβασμός, αυτά κρατούν ένα γάμο. Και να σας πω τι κατά βάθος κρατά ένα γάμο; Το να θέλεις να τον κρατήσεις. Γιατί αν δεν θέλεις, μπορείς να βρεις 1002 λόγους για να τον διαλύσεις. Και αν θέλεις να τον κρατήσεις μπορείς να παραβλέψεις τους 1002 λόγους.

Μητέρα δύο παιδιών, του Χρίστου και του Ορφέα. Τι κάνουν; Με τι ασχολούνται;

Είναι ενήλικα παιδιά, έχουν τελειώσει τις σπουδές τους και είναι και οι δύο τώρα στην Αθήνα. Και είμαι πάρα πολύ περήφανη και για τους δύο.

Παρά το γεγονός ότι δεν φαίνεστε αγχωτικός τύπος υπάρχει τρόπος με τον οποίο χαλαρώνετε;

Με μπιτζ βόλεϊ και με τζαζ μουσική. Γενικά μού αρέσει πολύ το τραγούδι. Όταν τραγουδάω είναι σα να ψυχοθεραπεύομαι. Αυτό με βοηθά πάρα πολύ.

Τι είδους τζαζ;

Η κλασική, αλλά μου αρέσουν και τα έντεχνα ελληνικά. Τραγουδάω έντεχνα.

Γυμναστική κάνετε;

Γυμναστική δεν κάνω, ποτέ δεν έκανα. Κάνω μπιτς βόλεϊ. Αυτό δεν είναι γυμναστική, είναι σπορ. Και το κάνω με την ψυχή μου.

Υπάρχει ομάδα;

Βέβαια. Η συμπαίκτριά μου λέγεται Χριστίνα Παρασκευαΐδου και η ομάδα είναι «Βίκυ- Χριστίνα-Μπαρτσελόνα» και κάνουμε πλάκα με αυτό (γελάει).

Γράφετε τώρα κάτι καινούργιο;

Θα ήθελα κάποια στιγμή να γράψω το επόμενο βιβλίο.

Ένα βιβλίο που σάς άρεσε τελευταία;

«Ο βασιλιάς της» του Χρήστου Χωμενίδη.

Υπάρχει μότο ζωής για τη Βίκυ Χατζηβασιλείου;

Εννοείται.

Ποιο είναι;

Ό,τι αγαπάς το χωράς.

Για το τέλος έχουμε την ερώτηση…

…κόλαφος…

…για την υγεία μας.

Επιλέχτηκε ειδικά για μένα αυτή η ερώτηση;

Συνήθως ρωτάμε για το μαγικό ραβδί. Σήμερα θα πούμε κάτι άλλο.

Για το μαγικό φίλτρο.

Μπράβο. Ποιο είναι το μαγικό φίλτρο για να είμαστε καλά με την υγεία μας;

Το να είμαστε καλά με τον εαυτό μας. Διότι όλα τα αυτοάνοσα νοσήματα σχετίζονται με το πώς αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα και πόσο αρνητικές σκέψεις κάνουμε. Μία και μόνο αρνητική σκέψη είναι ικανή να αλλάξει όλη τη βιοχημεία του αίματός μας. Αυτό που έλεγαν οι παλιοί «καλομελέτα και έρχεται» είναι μια σπουδαία φράση. Δηλαδή, σκέψου θετικά για να έρθουν όλα θετικά, συνδέσου με το θετικό της ζωής. Μπορεί να δεις και το στραβό, όμως κάνεις επιλογή πού θα στρίψεις τον προβολέα σου. Αυτός που κρατάει σφυρί βλέπει παντού καρφιά. Όμως το θέμα είναι να περάσουμε όμορφα σε αυτή τη ζωή. Και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό και να είμαστε καλά -και μέσα και έξω- είναι να μην γκρινιάζουμε, να μη μιζεριάζουμε και να μην ασχολούμαστε με τρίτους. Με αυτά τα τρία που είπα είναι σαν να κλείνουν τη ροή του σύμπαντος.

σδασδασδφ

χψζχψωχζψω